vrijdag 15 juli 2016

Juf

Soms ben ik blij dat ik geen juf ben. En gisteren was één van die dagen. Al bij aankomst op het plein zag ik van allerlei cadeautjes die kinderen meenemen voor hun juf. Heel aardig en attent om de juf of meester een afscheidscadeautje te geven. Zelf heb ik helemaal niets met cadeautjes en misschien dat ik daarom me ook moeilijk kan voorstellen dat er mensen zijn die juist wel van cadeautjes houden. In elk geval zag ik al twee identieke bloemengieters 'rondlopen' waarop zoiets stond als 'bedankt dat u me liet groeien'. Die spreuk is natuurlijk wel aardig, maar stel nu dat de juf 3 van die gieters krijgt en volgend jaar weer.... Wat moet ze ermee? Of bosjes bloemen, ook al zo leuk, maar vlak voor de vakantie, waarbij de leerkrachten waarschijnlijk ook niet 6 weken lang blijven thuis zitten denk ik nou niet dat het een heel praktisch cadeau is.
En dan heb je nog een categorie frutsels, waar ik echt niet blij van zou worden. Ik zou hooguit blij worden van een leuk kaartje of tekening, die kan je als aandenken nog een keer ergens inplakken. Het gaat toch om het gebaar? Het lijkt wel alsof kinderen (en ouders) elkaar moeten overtreffen in leukheid en aardigheid.

Ben ik negatief? Misschien wel, maar eigenlijk ben ik ook wel vrij praktisch ingesteld. Nee, ik ben blij dat ik deze dagen niet thuis kom met een stapel (on)dingen! En ik hoop dat al die leerkrachten de attenties toch maar wel kunnen waarderen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten