vrijdag 29 januari 2016

Baksels

Vandaag ga ik een heerlijke havermoutkoek bakken. Dat is ook zo gemakkelijk om te maken en echt heerlijk. Wel eens lekker ter afwisseling van de kokoskoek die ik de laatste tijd maakte en ook nog eens goedkoper. Het recept?

125 gram gesmolten boter
een groot mok havermout
een groot mok (basterd) suiker
een groot mok zelfrijzend bakmeel
2 eieren

Mix de suiker met de eieren. Druk alles dan door elkaar in een boterkoekvorm/springvorm en bak hem ruim een half uur op 175 graden.

Het lijkt wel iets op de kokoskoek die ik ook met regelmaat maak. Daarvoor heb je de volgende ingrediënten nodig.
100 gram gesmolten boter
125 gram gemalen kokos
150 gram (basterd) suiker
100 gram zelfrijzend bakmeel
2 eieren
Mix de suiker met de eieren. Druk alles dan door elkaar in een boterkoekvorm/springvorm, laat een klein deel kokos eruit en strooi dat er later over en bak hem 40 minuten op 175 graden.

En voor de prijs hoef je het niet te laten. Voor de havermoutkoek was ik nog geen euro kwijt en de kokoskoek kost bij elkaar nog geen 1,20. En dan zijn het wel de luxere varianten van de koek, want je kunt ze ook prima met één ei maken, dan hoeven ze ook wat minder lang in de oven. En wel heel handig en snel om te maken als je bezoek verwacht...

woensdag 27 januari 2016

Gemakkelijker?

Een paar jaar geleden hebben we een hele heisa gehad met het terugbetalen van huurtoeslag aan de belastingdienst. Verkeerde bedragen werden overgemaakt, verkeerde personen stonden op ons adres ingeschreven, dat ging zelfs zo ver dat er op een gegeven moment een student met wie ik vier jaar eerder in een huis in een heel andere plaats had gewoond als mijn fiscale toeslagpartner werd gezien, terwijl mijn man helemaal niet in beeld was, maar ons oudste kind al wel was geboren (en netjes vermeld als huisgenoot).
Op een gegeven moment was het kwartje gevallen bij de belastingdienst en alles terugbetaald, maar nee hoor, een jaar later kreeg ik met terugwerkende kracht enkele duizenden euro's gestort, omdat ik daar blijkbaar toch recht op had gehad. Ons huis kwam al niet in aanmerking voor huurtoeslag en ons inkomen al helemaal niet. Uiteindelijk is alles wel weer goedgekomen, ik heb die duizenden euro's terugbetaald en daarmee was de kous af.

Inmiddels is het een aantal jaar verder en ik had eigenlijk wel verwacht dat de belastingdienst niet meer dit soort fouten maakt. Maar nee hoor, het enige waar wij recht op hadden in de afgelopen jaren was het kindgebonden budget. Dit werd maandelijks uitbetaald en ik geloofde dat allemaal wel. Tot we afgelopen zomer een brief ontvingen waarin stond dat we in 2014 achteraf gezien helemaal geen recht erop bleken te hebben en of we dat bedrag even terug wilden betalen. Ai, dat was balen en ook totaal onvoorzien. Maar ik maakte zonder protest het geld over en zette het meteen voor 2015 stop, omdat het de verwachting was dat we ook dat wel zouden terug moeten betalen.
Aan het eind van het jaar kregen we een brief waarin stond dat de belastingdienst het geld wat we in de eerste periode van 2015 hadden gekregen nog niet terug had. Blijkbaar hadden we een brief gehad waarin een verzoek tot terugbetalen stond, maar die hebben we of niet gekregen of in de hectiek van zwangerschap en bevalling over het hoofd gezien. In elk geval moesten we vooral NIET het bedrag alsnog gaan overmaken, daar zou de belastingdienst helemaal van in de war raken waarschijnlijk, maar ze zouden het verrekenen met een ander voorschot.
Nou krijgen we helemaal niets van de belastingdienst, behalve hypotheekrenteaftrek, en ik verbaasde me dat ze het nergens op konden inhouden. Dus ik heb braaf helemaal niets overgemaakt aan de belastingdienst en ik verwachtte dat de belastingdienst vanzelf met iets over de brug zou komen als we echt zouden moeten betalen.

Wat schetst dus mijn verbazing als ik op onze rekening kijk? Halverwege januari is er een kindgebonden budget voor januari gestort en een paar dagen later is het budget voor februari gestort. De bedragen zijn vergelijkbaar met de maandbedragen die we in 2014 en in de eerste periode van 2015 kregen, daarop is helemaal niets ingehouden.
Foutief ben ik er dus vanuit gegaan dat als je iets stopzet, dat het dan meteen voor alle jaren erna ook geldt tenzij je het opnieuw aanvraagt. Vanaf nu zal ik dus jaarlijks ons kindgebonden budget gaan stopzetten... En terugbetalen? Dat is ook nog niet zo gemakkelijk. Nee hoor, waarom zou de belastingdienst het gemakkelijker gaan maken? Ik denk dat ze het dan beter een stuk leuker kunnen maken. *zucht*

vrijdag 22 januari 2016

Wasbare luiers

Ieuw, hoor ik al iemand zeggen, wasbare luiers, dat is echt heel vies. Ja, dat klopt. Wasbare luiers zijn vies. Net als wegwerpluiers trouwens. En als je achterom kijkt bij je toiletbezoek is dat ook vies. Misschien is dat flauw, maar zo is het wel. En als ik eerlijk ben, dan heb ik liever vieze luiers die ervoor bedoeld en gemaakt zijn om regelmatig vies te worden en die je in de wasmachine met 60 of zelfs 95 graden kunt wassen, dan vieze kleren die ik liever toch met meer zorg wil behandelen en die het met 60 graden wassen niet allemaal zullen overleven, laat staan dat ik ze in een kookwas zou willen gooien. En aangezien ik inmiddels genoeg ervaring heb in het wassen van vieze kleren, zie ook mijn blog van gisteren is dat voor mij geen drempel om niet te beginnen met wasbare luiers.

Ik ben nogal gemakzuchtig en dan kies je niet meteen voor wasbare luiers. Dus wilde ik er vooral niet teveel geld aan uitgeven, want als het mij totaal niet zou gaan bevallen, zou ik niet willen dat ik 500 euro aan wasbare luiers had uitgegeven. En geloof me, er zijn pakketten van zo'n 500 euro waarbij je genoeg luiers hebt voor de hele luierperiode. En zelfs dan ben je goedkoper uit dan alleen wegwerp te gebruiken.
Maar dat durfde ik toch niet aan, dus besloot ik gebruik te maken van gewone hydrofiele luiers, daar had ik een hele stapel van liggen en voor een pasgeboren baby gaat dat prima, zolang je maar regelmatig verschoont. Op die manier heb je betrekkelijk weinig geïnvesteerd, maar kun je meteen wel ervaren hoe het is om vieze luiers te moeten wassen. Ik had dus een paar overbroekjes gekocht en een waszak voor in de luieremmer en het grote wasavontuur kon beginnen. Momenteel gebruik ik ook een luierklemmetje (een snappi) om de hydrofiel vast te zetten, maar het kan ook prima zonder.
Op internet had ik heel wat filmpjes gezien over het vouwen van een luier, dat leverde geen problemen op. Zodra ik een luier ging verschonen ging de vieze luier in de waszak in de luieremmer. Het overbroekje gebruik ik vaker, behalve als hij erg vies is. Het voordeel van pasgeboren baby's is dat je poepluiers zo in de wasmachines kunt gooien, zonder inlegvelletjes oid te hoeven gebruiken, dat hoeft pas als er vast voedsel in beeld komt. Dat gaan we later dus meemaken. Nu is het nog heel simpel. Je gooit alle vieze luiers in de luieremmer en als hij vol is dan doe je de hele waszak in de wasmachine. Geen boenen, geen weken, geen vieze handen en de wasmachine doet de rest.

Maar gaat het niet ontzettend stinken? Nee! Tot mijn verrassing helemaal niet! Op een gegeven moment was de luieremmer zo vol dat het deksel er niet meer op kon en dus liet ik dat er gemakshalve maar vanaf, om 's avonds de boel te kunnen wassen. Toen we naar bed gingen vroeg ik man of hij ook iets rook in onze slaapkamer (waar de luieremmer staat). Hij rook helemaal niets, terwijl er al poepluiers van twee dagen oud in zaten. Dat gaat met vast voedsel erbij vast veranderen, maar voor nu is het een prettige verrassing dat je de luiers amper ruikt. Dat is met wegwerpluiers wel anders, die ruik je meteen en gaan alleen maar meer stinken. Vast door allemaal chemicaliën die erin verwerkt zijn.

We hebben nooit last gehad van luieruitslag of kapotte billen. Maar het valt gewoon op, dat sinds ik wasbaar gebruik de billen er minder rood uitzien en veel rustiger. Ook heb ik veel minder billendoekjes nodig om ze schoon te maken, omdat het veel minder aan de huid plakt. En het belangrijkste? Ik heb nog geen doorgelekte luiers gehad. En geen ondergepoepte kleertjes, heerlijk!

Ben ik dan helemaal geen nadelen tegengekomen? Oh jawel. Het vraagt even wat meer werk en vooral nauwkeurigheid om de luiers om te doen. Alles moet binnen het overbroekje zitten, anders krijg je sowieso lekkage. Dat is niet onoverkomelijk, maar moet je gewoon niet vergeten. Verder moet je wel de wasmachine aanzetten en alles weer ophangen en opbergen. En het is wel even een dikker pak tussen de beentjes dan een wegwerp luier, waardoord de eerste kleertjes toch wat sneller te klein zijn.

Daar staat weer tegenover dat ik niet meer naar de winkel hoef om nieuwe luiers te kopen. En in de kliko merk ik het ook. Gisteren moest hij weer aan de weg en dit keer zat er niet in van twee weken, maar van vier weken, omdat het de vorige keer zo spekglad was door de ijzel. Als je er dan vanuit gaat dat een pasgeboren baby zeker 50 vieze luiers per week produceert, dan snap je wel dat ik blij was dat er geen 200 vieze luiers in de kliko lagen te broeien.

In de nacht gebruikte ik nog altijd wel wegwerp, en ook als ik wegga, gebruik ik ze nog wel. Maar nu doe ik er voor de zekerheid gewoon een overbroekje overheen. Mocht de wegwerp de boel dan niet binnen kunnen houden, dan doet het overbroekje het wel. En geloof me, bij het dopen in een witte doopjurk gaf mij dat wel een heel veilig gevoel.

En nu moet ik op zoek naar extra absorptiemateriaal voor in de luier, want die hydrofielluiers zijn prima voor een pasgeboren baby, maar nu wordt ze groter en gaat meer plassen, dus iets meer absorptie is geen overbodige luxe.

Maar... ik ben om! De voordelen vind ik ruim opwegen tegen de nadelen! En dan heb ik het nog helemaal niet gehad over de financiële voordelen en de milieuaspecten. En als ik dit geweten had, dan was ik meteen bij de oudste begonnen, dat had me drie luierperiodes met ergernissen bespaard!

donderdag 21 januari 2016

Poepgrappen

Eén keer in de zoveel tijd komen ze weer voorbij, de poepgrappen. En ik denk dat elk kind die fases wel kent. Ik heb de hoop in elk geval al opgegeven dat ik onze kinderen zo goed zou kunnen opvoeden dat ze dat soort fases overslaan. En gelukkig is het maar een fase. Want zeg nou zelf, als peuter of kleuter is het wel heel grappig om zo'n twintig keer achter elkaar hetzelfde poepgrapje te maken, echt heeeeeeeel erg grappig zelfs, maar als moeder ben ik het zeker na tien keer wel zat. En als ik dan vraag of ze daar mee willen stoppen dan word ik onbegrepen aangekeken 'waarom? Het is toch grappig?'

Maar eigenlijk wilde ik het helemaal niet hebben over dat soort poepgrappen, maar een ander soort waar elke ouder onvermijdelijk mee te maken krijgt als je kinderen krijgt: poepluiers, die ook kunnen uitlopen in een poepgrap. Maar wat ook voor ouders een stuk minder grappig is. Daarom even een waarschuwing: ben je net aan het eten, of houd je niet zo van iets minder lekkere verhalen, dan zou het misschien verstandig zijn om te stoppen met lezen.

Van alle poepluiers is de poepluier die geproduceerd wordt door een kind wat alleen borstvoeding krijgt het minst erg. Dat verschil ruik je namelijk erg goed. Maar een groot nadeel van borstvoedingspoepluiers is dat het letterlijk alle spuigaten kan uitlopen. Nu verschilt dat heel erg per kind, maar onze kinderen waren meesters in het produceren van spuitluiers. En dan niet eens per maand of zo, nee, onze zoon bijvoorbeeld ging alleen maar in bad als hij er tot zijn nek toe onder zat. En dat was eens in de twee dagen. En nu denk je misschien dat ik overdrijf, maar dat is niet zo. Was het maar zo. Hij zat al in de tummytub voordat de verhuizers weg waren, klaar met verhuizen. Voor hem had ik een boel schoons mee, maar ik heb de halve dag met een vieze trui gelopen, omdat ik mijn kledingdoos niet zo snel kon vinden.
En beeld je eens in: je bent op anderhalf uur rijden van je huis lekker aan het eten in een klein pizzatentje. Dan hoor je in de kinderwagenbak naast je een boel gepruttel en ja hoor, tot de nek vies. En daar zit je dan: in een wildvreemde stad in een heel klein pizzatentje, met een klein wc'tje voor dames en een kleintje voor heren, zonder verschoonmogelijkheid. Verder is er nog een klein keukentje waar alle pizza's bereid worden, buiten vriest het en het is nog zeker anderhalf uur rijden naar huis. Wat doe je dan? Juist, je zoekt een leeg tafeltje helemaal achterin om je kind onder veel gehuil uit te kleden en schoon te boenen. Mijn werkelijk grootste nachtmerrie als moeder ooit, helemaal omdat er meer mensen zaten te eten. In die periode wist ik ook nog niet dat je een rompertje ook naar beneden kunt uittrekken, dat had misschien het leed iets kunnen verzachten.

En niet alleen onze zoon kon er wat van, de anderen ook, zo is er ooit kraambezoek weggegaan met een vieze broek, terwijl ik onze dochter in bad deed. Vervelend. Ik kan nog wel meer voorbeelden noemen, maar ik denk dat je wel begrijpt dat ik daar bij de komst van de vierde in elk geval niet op zat te wachten. Intussen had ik veel gelezen over wasbare luiers. Maar ik was er nooit aan begonnen, onze wasmachine was te oud, wegwerp was toch wel erg gemakkelijk, er is zoveel keus aan wasbaar welke moet je kiezen, toch las ik ook overal dat het doorlekken bij wasbare luiers veel minder is. En dat sprak me wel aan, dus had ik tijdens mijn zwangerschap een paar overbroekjes gekocht.

Toch was de drempel best wel hoog om te beginnen. Ik kon de kraamhulp en mijn man toch niet opzadelen met dat extra werk? En zelf zag ik er ook best wel tegenop. Helemaal toen de kraamhulp vertelde dat je de achterkant van een wegwerpluier een stukje naar binnen kunt vouwen, dat scheelt lekkage op de rug. Dus kochten we een pak wegwerp en nog een en nog een... De overbroekjes lagen ongebruikt in de kast en dat knaagde toch wel een beetje, helemaal omdat onze jongste dochter het presteerde om zelfs met omgevouwen randje toch drie keer door te lekken op de rug. En dus... de laatste dag van het oude jaar liet ik de wegwerp staan en probeerde voor het eerst een wasbare luier.

En hoe dat ging? Dat lees je morgen, want ik ruik een poepluier ;-)  Zonder lekkage ;-)

woensdag 20 januari 2016

Huisvrouw

Tja, ik kan er niet onderuit, met vier kinderen en geen baan buiten de deur wordt je al snel gezien als huisvrouw. En met alle dingen die ik doe, voornamelijk kinderen bezighouden en het huishouden ben ik er ook wel trots op dat ik mezelf een huisvrouw noemen mag. Na een half jaar ook wat betreft het huishouden zo'n beetje uit de running te zijn geweest vind ik het echt weer heerlijk om de dingen in huis weer op te pakken.
Ja ik weet het, het klinkt raar. Ik heb altijd gezegd en geschreven dat ik geen poetswonder was en ook nooit zou worden, maar momenteel geniet ik er echt wel een beetje van. Heerlijk om weer wat energie te hebben en vooral om weer mobiel te zijn. En het huis weer zo'n beetje onder controle te hebben en te krijgen. Genoeg te doen hier! Wassen, schoonmaken, opruimen tussen de voedingen en verschoningen door, ineens vind ik het niet meer zo erg. Hopelijk zeg ik dat over een jaar of wat ook nog, dan zie ik de toekomst als huisvrouw zonnig tegemoet.

Nou ja, toekomst als huisvrouw... Ik zou als de kinderen iets groter zijn toch wel graag weer eens gaan werken. Dat roep ik ook al tijden, maar door de komst van jongste telgje is die wens wel weer een paar jaar naar achteren geschoven. Dat geeft niets, want ik houd er van om thuis te zijn. En om eerlijk te zijn is het ook wel eens praktisch, zoals nu, nu ik de hele week alle kinderen ziek thuis heb. Ik weet niet hoe het komt dat onze kinderen zo vaak, zo erg en zo lang ziek zijn. Dikke pech zei de huisarts erover en we kregen weer eens een antibioticakuur mee. Zelf doen man en ik gelukkig zelden mee. Zolang ik ze nog borstvoeding gaf viel het trouwens heel erg mee met ziek zijn, maar zodra ze ermee stopten ging het mis.
Dikke pech dus. Helaas worden ze van zo'n opmerking niet beter en dus is het weer uitzieken geblazen. En dan is het wel zo praktisch om thuis te zijn, om niet allerlei opvang en oppas te hoeven regelen of zelf vrij te nemen als je aan het werk bent. Eén keer per jaar zal nog wel gaan, maar 5 keer een week? Of twee weken?

Ach, wat klaag ik toch, ik geniet nog maar lekker van mijn onofficiële zwangerschapsverlof :-)

vrijdag 8 januari 2016

Energie

We stappen zo'n beetje elk jaar over van energieleverancier. Vaak kun je een beter aanbod krijgen en meestal ook een overstapbonus. Soms is het aanbod niet zoveel beter, maar wordt dat gecompenseerd door een hoge overstapbonus. Energieleveranciers hopen natuurlijk dat je dan na een jaar automatisch klant blijft, terwijl je dan wel een hoger bedrag betaalt. Dus ik vind het wel belangrijk om elk jaar te kijken of onze huidige leverancier nog volstaat of dat het toch geld bespaart door over te stappen.

We hebben een dubbele meter en met veel opletten de afgelopen jaren was ons energieverbruik in de daluren net zo hoog als in de piekuren. In dat geval maakt het eigenlijk niet uit of je een dubbele of een enkele meter hebt. Dus had ik bij het energiebedrijf geregeld dat ik gewoon één tarief zou kunnen betalen voor alle elektriciteit. Dat beviel heel goed, ik hoefde minder op te letten en met name dat ik van mezelf niet meer alles in het weekend 'hoefde' te wassen en te doen gaf veel meer rust. Maar toen stapte ik over naar een bedrijf waarbij dat niet kon. Met een dubbele meter betaalde je automatisch twee tarieven. Reden temeer om weer over te stappen. Dat deden we afgelopen november, elk jaar dus ongeveer op dezelfde tijd, om hoge naheffingen te voorkomen.

Ik ben dus best wel bewust bezig met ons energieverbruik. Ik heb het ook tijden wekelijks bijgehouden, maar daar is afgelopen jaar een beetje de klad in gekomen. In november en december was ik vooral bezig me de zwangerschap en bevallen en toen hield ik me helemaal niet meer bezig met ons energieverbruik. Ik geloof trouwens dat af en toe een week een kraamhulp in huis de meterstanden sowieso sneller omhoog doet gaan. De laatste paar weken van december toen ik alweer redelijk op de been was kon het mij ook niet zo heel veel schelen. Door wat kerstversiering en extra verlichting in deze donkere dagen verbruikten we toch wel meer energie en het zachte decemberweer zorgde ervoor dat ik ook wat gasverbruik betreft wat lakser was.

Aan het eind van het jaar kijk ik altijd naar de meterstanden om te zien hoeveel we in dat jaar hebben verbruikt. In 2015 hebben we een stuk meer energie verbruikt, wat ook wel te verwachten was. Het gasverbruik was ondanks de zachte decembermaand gelijk aan voorgaande jaren. En dus gaan we dit jaar maar weer met goede moed ertegenaan om het toch weer wat meer in de gaten te houden. Het koude weer van de afgelopen paar dagen draagt daar zeker aan bij om weer goed op te letten. Bij dat weer hoor ik als het ware ergens in mijn hoofd constant de meter draaien.

Herkennen jullie dat, dat je bij koud weer extra let op het gasverbruik, omdat er voor je gevoel veel meer te besparen valt?

dinsdag 5 januari 2016

Spiegeltje, spiegeltje...

En dan denk je dat je eindelijk weer het normale ritme te pakken hebt, zijn de kinderen alweer vrij vandaag. IJsvrij. Noodgedwongen door het weer. Het is hier namelijk spiegelglad. Een beetje bizar om je voor te stellen als je in het zuiden van het land woont, maar hier in het 'hoge' noorden is het toch echt winter.
Man is veel later dan gebruikelijk naar zijn werk gegaan en daardoor had ik alle tijd en rust, vooral rust door zonder gespitste oren alle bedden even te verschonen en me bezig te houden met de was. Zonder droger en met baby is was bijhouden toch een noodzakelijk kwaad, gelukkig vind ik dat niet het meest vervelende onderdeel van het huishouden, het meest vervelende is nog dat onze wasmachine op zolder staat...
Sinds kort gebruik ik wasbare luiers voor de jongste en dat bevalt me erg goed, maar levert wel extra was op. Maar ondanks de kou en extra was heb ik nog steeds geen behoefte aan een droger. En als bijkomend voordeel leer ik nu wel goed plannen hahaha.

maandag 4 januari 2016

2016

Vanuit een witte wereld wens ik jullie allemaal een heel goed en gezond 2016! Uiteraard met veel blogplezier. Zelf hoop ik het bloggen langzamerhand weer wat op te pakken. Ik mis het namelijk en heb zin om er weer een beetje mee te beginnen.
Het gaat hier langzamerhand weer de goede kant op. Dat wil zeggen zolang ik niet al te veel in de spiegel kijk, want daar zou ik depressief van worden. Een levend lijk met donkere wallen. Nee, dan kijk ik liever naar onze lieve jongste dochter, die echt elke dag groter en wijzer wordt. Stiekem mis ik het pasgeborene toch best wel, ook al is het ook weer mooi en bijzonder om de kleine ontwikkelingen weer mee te maken. Genieten van de eerste voorzichtige lachjes en met moeite uitgebrachte geluidjes, ik hou er van!

Vandaag na de vakantie weer de eerste normale dag. En ook al ontbreekt het me nog steeds aan behoorlijk wat energie, ik heb er zin in. Zin in het normale leven en zin om dingen op te pakken, voor zover dat gaat met een plakbaby. En die zin maakt het tekort aan energie helemaal goed. Helemaal als je mag beginnen in een wereld die prachtig wit is, ook al is er ondertussen alweer aardig wat weggedooid. Nu eerst maar proberen om een uurtje slaap te pakken op de bank, geen overbodige luxe...