woensdag 20 juli 2016

Heet heter heetst

Tijd voor ramen en deuren en gordijnen en alles dicht. En wachten tot het afgekoeld is. 's Avonds heerlijk buiten zitten en zolang de muggen dan maar wegblijven vind ik het wel prima zo!

Natuurlijk kan een lekkere ijskoffie daarbij niet ontbreken. Helemaal niet moeilijk om te maken. Het kost alleen even wat tijd om de koffie te laten afkoelen. Daarom mijn favoriete recept voor zomers weer (naast een koude pastasalade uiteraard):

Zet sterke koffie (ik doe altijd twee keer zoveel koffie als normaal voor de hoeveelheid water). Laat dit afkoelen en breng het op smaak met suiker. Normaal doe ik nooit suiker door de koffie, maar in een ijskoffie doe ik wel een ruime halve eetlepel suiker. Nee, ik had ook niet gezegd dat het een supergezond recept zou zijn :)

Vul een groot glas voor de helft met de koude koffie met suiker en vul het geheel aan met melk. Vervolgens doe je er een bolletje (of 2) roomijs bovenop en om het af te maken strooi je er wat cacaopoeder door. Heerlijk met een toefje slagroom, maar zonder is het ook heerlijk. Ik ben niet zo van de ijsklontjes, maar uiteraard kun je die naar smaak toevoegen.
Rietje erin, drink/eet smakelijk!

dinsdag 19 juli 2016

De wereld staat in brand


Zo voelt het soms. Wij vanuit de luxe van een betrekkelijk veilige land, met een dak boven ons hoofd (en wat voor dak) met een kast vol kleren (en wat voor kleren) met een koelkast en diepvries vol eten zien het journaal of andere nieuwsprogramma's, luisteren naar de radio, lezen de krant en kijken naar de chaos en de ellende in de wereld. Aanslagen hier, moordpartijen daar, oorlog in dat land en honger daar, epidemie zus en ernstige ziekte zo. Je kunt er hele bladzijden aan wijden en boeken over schrijven en dat wordt ook gedaan, maar oplossen kunnen we het niet. Is er ergens vrede gesloten dan laait ergens anders weer een vuurtje op.

En we kijken er nauwelijks meer van op. Het lijkt wel alsof we afgestompt zijn. Zolang het niet al te dichtbij komt liggen we er ook niet wakker van. Hooguit liggen we wakker van de angst dat het een keer wel dichtbij komt. Dat we zelf moeten vluchten met onze (kleine) kinderen. Dat we familie of vrienden moeten begraven omdat ze omgekomen zijn door een aanslag.

Ik weet dat dat een reële angst is, het kan een keer gebeuren. Maar tegelijk weet ik dat ik niet bang hoef te zijn. Ik weet dat God voor ons zorgt. En wat er ook gebeuren zal, wat we ook verliezen aan bezittingen of gezondheid of mensen om ons heen, God laat ons niet los. En ons hart en ziel zijn veilig bij Hem. Misschien klinkt dit wel heel zweverig. Een God die je niet kunt zien, die ook geen einde lijkt te maken aan alle ellende en oorlogen in de wereld, die telkens nieuwe mensen laat opstaan die er nog meer ellende van maken. Waarom zou je op zo'n God vertrouwen? Omdat Hij dat wil. Hij heeft de hemel en aarde gemaakt en Hij is de God van het leven en zorgt er toch weer elke dag voor dat de zon op komt en de planten en bomen groeien. Dat er kinderen geboren worden en dat er af en toe regen valt waardoor de planten ook kunnen groeien.

Natuurlijk, daar is geloof voor nodig. Geloof in God, terwijl de wereld in brand blijft staan. En waar zo op het oog God niets aan doet. Maar komt dat ook niet omdat er zo weinig mensen geloven en op die God vertrouwen? Als we het met elkaar proberen op te lossen als mensen onderling (of het denken op te lossen) dan komt er vaak alleen maar meer ellende van. Maar God heeft al iets gedaan. Hij heeft zo'n 2000 jaar geleden zijn Zoon Jezus naar de aarde gestuurd. En Jezus heeft de dood overwonnen aan het kruis. En door Zijn opstanding hoeven wij niet meer bang te zijn voor de dood. We zien daar momenteel niet zo heel veel van, maar in ons eigen leven ervaren we wel dat God voor ons zorgt. Juist de periode van ziekte tijdens mijn zwangerschap en de periode daarna hebben we gemerkt dat het niet altijd gemakkelijk was, maar dat juist in de kleine dingen God voor ons zorgt.
En als juist in de onbetekenende dingen God al de hand heeft, zou hij dan de grote dingen in ons leven en in de wereld dan zomaar laten gaan?
Uiteindelijk vervliegt ons leven hier op aarde toch. Wie kan ons 100 jaar na onze dood nog herinneren? En wat hebben we dan nog aan alle dingen die we hier hadden of deden? Gelukkig hebben we zicht op een beter leven na de dood. Zouden we dat niet hebben, wat heeft dan het hele leven nog voor zin?

vrijdag 15 juli 2016

Juf

Soms ben ik blij dat ik geen juf ben. En gisteren was één van die dagen. Al bij aankomst op het plein zag ik van allerlei cadeautjes die kinderen meenemen voor hun juf. Heel aardig en attent om de juf of meester een afscheidscadeautje te geven. Zelf heb ik helemaal niets met cadeautjes en misschien dat ik daarom me ook moeilijk kan voorstellen dat er mensen zijn die juist wel van cadeautjes houden. In elk geval zag ik al twee identieke bloemengieters 'rondlopen' waarop zoiets stond als 'bedankt dat u me liet groeien'. Die spreuk is natuurlijk wel aardig, maar stel nu dat de juf 3 van die gieters krijgt en volgend jaar weer.... Wat moet ze ermee? Of bosjes bloemen, ook al zo leuk, maar vlak voor de vakantie, waarbij de leerkrachten waarschijnlijk ook niet 6 weken lang blijven thuis zitten denk ik nou niet dat het een heel praktisch cadeau is.
En dan heb je nog een categorie frutsels, waar ik echt niet blij van zou worden. Ik zou hooguit blij worden van een leuk kaartje of tekening, die kan je als aandenken nog een keer ergens inplakken. Het gaat toch om het gebaar? Het lijkt wel alsof kinderen (en ouders) elkaar moeten overtreffen in leukheid en aardigheid.

Ben ik negatief? Misschien wel, maar eigenlijk ben ik ook wel vrij praktisch ingesteld. Nee, ik ben blij dat ik deze dagen niet thuis kom met een stapel (on)dingen! En ik hoop dat al die leerkrachten de attenties toch maar wel kunnen waarderen.

donderdag 14 juli 2016

Nog eventjes...

Vandaag is de laatste schooldag van ons kroost. En ik ben blij, deze laatste paar weken zijn er zoveel dingetjes die nog gedaan moeten worden. De structuur en het ritme is op school compleet verdwenen. Deze laatste week is wat dat betreft helemaal erg, met veel spelen en laatste feestjes. Natuurlijk is het wel erg leuk allemaal, maar toch ook wel vermoeiend.

Qua weer moeten we nog wel een beetje in de stemming komen. Dinsdag was het hier een mooie dag en haalde ik twee wasjes droog van de lijn. Gisteren besloot ik toch maar geen wasje buiten te hangen met het oog op de lucht. En even later viel het al met bakken uit de hemel. Gelukkig begon daarna toch het zonnetje weer heerlijk te schijnen. En daardoor werd ik behoorlijk optimistisch toen ik de kinderen van school zou halen. Lekker zomers gekleed en op slippers. Gelukkig griste ik op het laatste moment nog een grote paraplu mee, met die dikke bui nog in mijn achterhoofd. We waren net op school toen het begon te sputteren en we waren net op weg terug toen het begon te plenzen. En met die korte beentjes erbij kun je op 500 meter behoorlijk nat worden. Koud en doornat kwamen we thuis. Gelukkig had ik mijn paraplu meegenomen en had ik baby op de rug geknoopt. Dat scheelt een kletsnatte kinderwagen in de gang. Toch één van de grootste voordelen van je kindje dragen vind ik dan. Naast dat je je handen vrij hebt en overal kunt komen ondanks trappen en dergelijke.

Nee, dat weer mag van mij nog wel een beetje in vakantiestemming komen en ik heb zo maar het idee dat ik met die wens niet de enige ben...

woensdag 13 juli 2016

Goed voorbeeld...

Goed voorbeeld doet goed volgen. Dat weten we allemaal. Laatst kwam ik een prachtig gedicht tegen. Ik heb geen idee van wie het is, maar wilde het toch delen met jullie:

Toen je dacht dat ik niet keek,
zag ik hoe jij mijn eerste schilderij aan de koelkast hing,
en wilde ik er meteen nog een maken.

Toen je dacht dat ik niet keek,
zag ik dat je een zwerfkat te eten gaf,
en leerde ik dat het goed was om lief te zijn voor de dieren.

Toen je dacht dat ik niet keek,
zag ik hoe jij mijn lievelingstaart voor me bakte,
en ontdekte ik hoe bijzonder juist de kleine dingen in het leven kunnen zijn.

Toen je dacht dat ik niet keek,
hoorde ik je een gebed uitspreken
en wist ik dat er een God was met wie ik altijd kon praten.

Ik leerde op Hem te vertrouwen

Toen je dacht dat ik niet keek,
voelde ik hoe je me goede nacht kuste,
en voelde me geliefd.

Toen je dacht dat ik niet keek,
zag ik dat je eten klaarmaakte en het naar een zieke vriend bracht,
en leerde ik dat we allemaal voor elkaar moeten zorgen.

Toen je dacht dat ik niet keek,
zag ik dat je tijd en geld gaf om mensen te helpen die niets hadden
en leerde ik dat zij die wat hebben, moeten geven aan hen die niets hebben.

Toen je dacht dat ik niet keek,
zag ik dat je zorg droeg voor ons huis en iedereen die er woonde,
en leerde ik dat we zorg moeten dragen voor wat ons gegeven is.
Toen je dacht dat ik niet keek,
zag ik tranen uit je ogen komen en leerde ik dat dingen soms pijn doen,
maar dat je best mag huilen.

Toen je dacht dat ik niet keek,
zag ik hoeveel je van me hield en wilde ik alles uit mezelf halen wat erin zat.

Toen ik dacht dat ik niet keek,
leerde ik bijna alle levenslessen die ik nodig heb
om later een goed en productief mens te worden.


Toen je dacht dat ik niet keek,
keek ik naar je en wilde ik zeggen: 'Bedankt voor alle dingen die ik zag toen je dacht dat ik niet keek.'


 Voordoen is zo belangrijk. Wat je doet, heeft meer impact dan wat je zegt. Maar het maakt het wel een stuk lastiger. Op je woorden letten is zoveel gemakkelijker dan op je gedrag letten. Geen woorden maar daden. Dat dacht ik laatst ook toen ik in de bakkerij stond en een vrouw voor mij haar zoontje van een jaar of 2 tot vier keer toe verbeterde om de bakker niet met jij aan te spreken, maar met u. De bakker maakte er totaal geen probleem van, maar de vrouw wel. Vervolgens wilde ze pinnen, maar ging er iets mis en toen zei de vrouw een behoorlijk grof woord, wat ik zeker niet uit de mond van een kind zou accepteren. Ik denk dat een kind van die 5 minuten eerder geleerd heeft om groffe woorden te gebruiken als iets niet gaat zoals het moet, dan om een volwassene met u aan te spreken. 
Ik verbeter mijn kinderen niet als het niet dringend nodig is. Dat is beter voor de sfeer en ze leren meer als ik het gewoon consequent op een goede manier voordoe. Of is dat te gemakkelijk gedacht?

dinsdag 12 juli 2016

Toekomstplannen

Af en toe maken we plannen. Plannen voor de toekomst. We hebben nog een paar dromen die momenteel nog vaag zijn, maar waar we binnenkort toch meer mee gaan doen. Maar alles staat nu op losse schroeven en het is ook helemaal niet duidelijk of het überhaupt gaat lukken. Dus op dit moment kan ik nog niet veel concreter zijn.
Het enige punt van aandacht is dat we wel iets meer geld moeten hebben om toch het een en ander te kunnen gaan realiseren. Nu hebben we wel een potje, maar iets extra's zou geen overbodige luxe zijn. Met het weer op de rails zetten van mijn blog, bedacht ik me ook dat ik een account had bij Euroclix. Dit is een online spaarprogramma, waarbij je punten kunt sparen (clix) die je op een gegeven moment kunt inwisselen voor geld. Dit wordt op je rekening gestort. Je kunt clix krijgen door mails te lezen, maar ook door mee te doen aan onderzoeken. Dit vind ik erg leuk om te doen en dat is ook de reden waarom ik lid ben geworden. Ook kun je bij een aantal bekende webwinkels clix sparen als je daar wat koopt. Met name bij wat duurdere dingen, zoals een vakantie boeken, is dat best wel leuk. Als je lid wordt via mijn linkje (Euroclix) dan krijg je zelf een aantal clix en ik ook, dus alvast bedankt!
Snel gaat dat uiteraard niet, anders zou ik nu al schatrijk zijn. Maar ik heb verschillende programma's geprobeerd en ik heb het idee dat het hier toch net iets sneller en beter gaat dan bij de andere programma's.

Misschien denk je nu dat ik veel te moeilijk doe en heb je zelf nog een tip om op een laagdrempelige manier (in elk geval te combineren met huishouden en gezin) wat bij te verdienen. Dan hoor ik dat graag!

maandag 11 juli 2016

Ontspullen

Ontspullen klinkt goed. Minimaliseren op de inhoud van je huis, dat is momenteel een hype en ik denk dat veel mensen daar bewust of onbewust aan meedoen. De één vanwege concrete verhuisplannen, de ander vanwege het milieu en het toenemende besef dat je niet alles nodig hebt wat je kunt krijgen. En weer een ander vanwege rust in huis en dus meer rust en ruimte in je hoofd.

Afstand doen van spullen. Dat klinkt niet al te moeilijk. Zolang die spullen niet van mij of van één van mijn huisgenoten zijn heb ik daar helemaal geen moeite mee. Shoppen is niet echt mijn hobby en voor de leuk zomaar dingen kopen dat doe ik eigenlijk nooit, zelfs gratis spullen neem ik zelden meer aan. Ook dat mensen zo lyrisch zijn over de kringloop dat snap ik bijna nooit, ik zie er meestal alleen maar spullen liggen waar ik helemaal niets mee kan. En zoek ik een keer iets concreets dan ligt dat er niet.
Maar al die spullen die ik nooit zou kopen op een rommelmarkt of kringloop of in de winkel, die komen op de een of andere manier, via een verjaardag of een cadeautje of gratis bij iets toch zomaar in ons huis. En als het in ons huis is dan zit ik er mee in mijn maag. Want wat doe je met een prulletje wat een week geleden meegebracht werd en waar kindjelief helemaal blij mee was? Als het één dingetje was, dan was het niet zo moeilijk. Maar ondertussen is het een berg geworden (in mijn hoofd dan) en wat doe je daarmee? Nog afgezien van de mogelijk verdrietige kinderen omdat ze een deel van hun spullen missen, voelt het niet goed om zomaar redelijk goede spullen ergens te dumpen. En ja, dan ben ik van mening dat iedereen dezelfde mening zal hebben en dat niemand zit te wachten op onze spullen.

Maar... binnenkort hebben we vakantie en dan gaan we met de bezem erdoor. Gewoon flink opruimen en vooral dingen wegdoen. Ik ben heel benieuwd of dat gaat lukken en wat het resultaat zal zijn.

zaterdag 9 juli 2016

Wasmachineperikelen

Zo'n anderhalf jaar geleden kochten we een nieuwe wasmachine een Samsung Eco bubble. Ideaal, geen lekkages meer en de was komt er vrijwel altijd schoon uit, ook niet onbelangrijk. Het enige minpuntje is dat de programma's net allemaal wat langer duren. Daar staat tegenover dat deze machine groter is en zuiniger, zowel in watergebruik als in energiegebruik. En dat vind ik toch net even wat belangrijker.

Maar... die tijd begint wel een beetje een dingetje te worden. Want de machine geeft ook aan hoelang een programma duurt en hoelang de resterende tijd nog is. Heel fijn om te weten, maar die tijd klopt niet. Een programma duurt steevast langer dan wat aangegeven is. En het lijkt er op dat de programma's steeds langer duren. Onze wasmachine staat op zolder en heel precies weet ik het dus niet, maar het is wel irritant om naar boven te gaan om de was op te hangen en hij is dan nog niet klaar. Met name bij de luierwas vind ik het erg vervelend. Want eerst doe ik een apart spoelprogramma, wat 19 minuten moet duren, maar die is pas na een dik half uur klaar. Vervolgens doe ik een babywas met voorprogramma, welke 2 uur en 14 minuten zou moeten duren en dat duurt zeker 3 hele uren. Waardoor ik met enige regelmaat 's avonds om 23 uur nog een wasje sta op te hangen. Niet de ideale situatie. Ik heb wat gegoogeld, maar dit probleem kan ik niet vinden en ook niet de oplossing. Misschien heeft één van jullie ook een soortgelijke ervaring of een oplossing? En anders waag ik er volgende week maar een telefoontje aan.

Gisteren had ik ineens een heel ander probleem. Toen ik de was wilde ophangen bleek deze voor een deel rozerood gekleurd door een rode broek. Die had ik er beter niet bij kunnen doen, maar het was geen nieuwe en had ik al vaker gewassen (toen wel met dezelfde kleuren). Aangezien soms internet mijn beste vriend is, zocht ik meteen een oplossing om de kleren nog te redden. Ik liet ze nat en deed ze in een emmer water met wat melk. Daarna waste ik het nogmaals met een speciaal kleurendoekje en.... het was nog net zo rozerood gekleurd als voor die tijd :( Dat was balen.
De bijna te kleine sokjes van babydochter vond ik niet zo heel erg. Het pyjamaatje van dochterlief twee had ook al zijn beste tijd gehad, maar een net nieuwe (en niet zo heel goedkope) rok van mijzelf, dat vind ik wel heel erg vervelend. Het is mij nooit eerder overkomen en geloof me, ik denk niet dat het me snel nog eens zal overkomen.... Jullie wel? Ik ga maar eens een poging wagen om iets vergoed te krijgen van de verzekering. Het is toch jammer als je een aantal goede kledingstukken om zo'n onvoorzichtigheid moet wegdoen.

vrijdag 8 juli 2016

Hoe is het met ...

't Huismusje?
Ik ben nog steeds een huismusje. En het gaat goed hier met ons. De vervelende zwangerschapsperikelen heb ik alweer een tijd achter mij gelaten en ook het ontzwangeren gaat de goede kant op. Ik zou best aan sport mogen doen, maar dat is een dingetje.... Stiekem vind ik het veel te snel gaan, want baby is bijna geen baby meer. Maar elke dag probeer ik er bewust van te genieten.

Die tijd... dat is ook wel een dingetje. Alles gaat veel te snel. Er zitten veel te weinig uren in een dag en ook in een nacht. Zo heb ik alweer een paar maanden niet geblogd. Terwijl ik toch regelmatig dacht: dat is voer voor een blogje. Maar dan kwam het er toch niet van. Een tijdlang heeft bloggen mijn focus gehad en dan komt het er wel van, maar als het even uit mijn gedachten is, dan is het ook maar zo weer een tijdje verder. Wat daarbij ook niet hielp is dat ik bloglovin van mijn telefoon moest gooien. Dan mis je ineens weer alle updates van andere bloggers, welke ik toch leuk vind om bij te houden en te lezen.

Waar lag mijn focus dan? Het heeft eerst een tijdje gelegen bij het huishouden. Ik was dolblij dat ik zelf weer een aantal dingen kon doen en deed dat ook. In combinatie met een baby en veel afspraakjes tussendoor had ik mijn handen vol. Daarna heeft haken een tijdje mijn focus gehad. Een poncho en twee babydekentjes hebben het levenslicht gezien. En wat nog belangrijker is, ik maakte ze af. Daarna was ik een tijdje in de ban van een computerspelletje. En dat is niet zo handig, want ik kwam verder nergens meer aan toe. Onzin natuurlijk, want er moet echt wel het een en ander gebeuren.

Mijn grootste opdracht de komende tijd is om mijn leven zo in te delen dat ik tijd en ruimte heb voor alle dingen die ik wil doen. Het huishouden op de rit houden, af en toe een blogje schrijven, een spelletje doen en een nieuw haakproject starten. Onlangs heb ik met oudste dochter wol uitgekozen, ik mag er eentje voor haar gaan maken :-). Tussendoor worden het dan kinderen van en naar school en zwemles brengen en halen, boodschappen doen, dokter- en tandartsbezoekjes en dat soort ongein. Met een baby wordt het net even wat meer onvoorspelbaar, daar ben ik al wel weer achter.
Het is een leuke uitdaging en door daarover te bloggen als uitlaatklep hoop ik dat het iets gemakkelijker wordt om het ook uit te voeren.

Doordat ik niet buitenshuis werk, moet dat te doen zijn toch? Of probeer ik toch weer te veel hooi op mijn vork te nemen?

vrijdag 26 februari 2016

Geld moet rollen

Dure februarimaand wordt dit zeg. Volgens nu.nl kost een schrikkeldag zo'n 13 euro per gezin meer. Dat zal best, meestal is februari toch wel echt goedkoper dan de andere maanden, maar echt wakker ga ik daar niet van liggen. Die 13 euro dat zal best, de rekening van de tandarts viel een stuk hoger uit. Met de hele familie naar de tandarts, met foto's, gaatjes, schoonmaken, kies trekken, etc wordt je sowieso niet blij, maar de rekening achteraf valt ook altijd weer tegen. Gelukkig zijn de kinderen daarvoor verzekerd en gelukkig had ik voor mijzelf een aanvullende tandartsverzekering afgesloten.
Helaas is het verzekerde bedrag alweer ruim overschreden en niet fijn dat het grootste deel van het jaar nog moet komen. Gelukkig hebben we een mooi zorg-potje, die we daarvoor kunnen aanspreken. En we zijn er de komende tijd ook maar weer mooi vanaf!

Verder viel afgelopen week de brief voor de gemeentebelastingen in de bus. Ook dat is jaarlijks weer zo'n mooie rekening. Gelukkig weet je het van tevoren, maar toch blijft het een fiks bedrag. Ondanks alle stijgende huizenprijzen in het nieuws is onze WOZ waarde voor het vijfde jaar op rij naar beneden bijgesteld. Soortgelijke huizen hier in de buurt gaan voor veel meer weg en momenteel zijn ze binnen een paar maanden verkocht, dus ik lig er niet wakker van. Bijzonder blijft het wel en waarop ze die waarde baseren is mij ook een raadsel. Het leidt in elk geval tot lagere belastingen, ook al komen we onder de streep wel weer iets duurder uit dan vorig jaar. Daar zit een stijgende lijn in, 5 jaar terug betaalden we 90 euro minder.

En dan had ik ook nog bijna een parkeerboete opgelopen. Ik had even geparkeerd bij de bakker, waar ik altijd bestel en aangezien het verder lopen was naar de parkeerautomaat dan naar de bakker (helemaal met kinderen) durfde ik het wel even aan. Toen ik weer buiten kwam stond er net een parkeerwachter bij onze auto met het apparaatje in de aanslag. Gelukkig kon ik mij eronder uit praten, maar de volgende keer zal ik toch braaf maar weer een kaartje kopen voor 5 minuten.

Is februari voor jullie dit jaar ook een dure/duurdere maand? Of valt dat toch mee?

woensdag 24 februari 2016

Drukte en nasi

Oei, dat is alweer een tijd geleden, dat krijg je als je voor je gevoel af en toe je eigen benen voorbij loopt. Dit en dan dat en dan dit weer, ik snap niet dat ik tijdens mijn zwangerschap tijden energieloos op de bank kon zitten, zonder ook maar één stap buiten de deur. Eigenlijk snap ik dat ook wel, ik had veel hulp en man deed meer. Bovendien heb ik veel dingen daardoor uitgesteld die nu allemaal gedaan moeten worden. Dokter, tandarts, school, speelafspraakjes en daarbij komt nu het consultatiebureau erbij en de fysio en en en... Nou ja, ik vind het eigenlijk ook wel weer leuk om nodig en bezig te zijn. En met een veeleisende baby ben je sowieso veel meer bezig.  Alleen maar even een boodschapje doen, kost wat meer planning en geregel en zelfs dan wil baby net drinken of een schone luier of of of.

Maar nu liggen alle kinderen lekker op bed (voor zolang dat duurt) en man is weg, dus even me-tijd met de beentjes omhoog. Tijd voor een blogje. En inspiratie haalde ik uit het eten van vanavond. Want ik kook al jaren zonder zakjes en pakjes, maar de eerste tijd vond ik het best lastig. Met name om vervangend eten te gaan maken, we waren zo gewend aan de etenswaren uit de supermarkt en experimenteren met eten vond ik toch best lastig af en toe. Ik heb lang gezocht naar een vervanger voor nasi. En sinds ik het gevonden heb maak ik het regelmatig en wil ik het jullie ook delen. Het is namelijk heel erg simpel. Vooral omdat je er zowat echt alles doorheen kunt gooien, het komt niet zo nauw. Ideaal om restjes groenten op te maken. Dus bij deze het recept:

Ingrediënten:
- Rijst
- Groenten (kan van alles zijn: ui, paprika, wortel, courgette, prei, sperciebonen, broccoli, etc.)
- Vlees (kip, hamblokjes, gehakt)
- Eieren, deze kun je gerust weglaten, of wel gebruiken en dan het vlees weglaten.
- Kruiden: djahe, ketoembar, djinten, laos
- ketjap
- chilisaus
- sambal oelek (dit laat ik momenteel weg omdat niet iedereen dat hier lekker vindt)
- eventueel nog pindakaas en melk.

Kook de rijst en bak ondertussen in een hapjespan het vlees. Voeg dan de groenten erbij en laat het lekker gaar bakken. Doe dan de kruiden en de sambal oelek erbij en roerbak het even door. Ik maak dan altijd wat ruimte in het midden van de pan en kluts daarin de eieren. Deze kun je uiteraard ook weglaten of in een andere pan bakken. Vervolgens hutsel je alles door elkaar en voeg je een scheut ketjap en een scheut chilisaus toe. Ook dit roerbak ik nog even, vervolgens voeg ik de rijst toe om het nog even op te bakken. Vandaag voegde ik daarna ook nog een paar scheppen pindakaas en een flinke scheut melk toe. De nasi wordt dan wat soppig, maar dat is niet erg met kinderen die af en toe niet al te netjes eten en het eet ook veel gemakkelijker met een baby op schoot ;-) en ik vind het gemakkelijker dan aparte saus maken in een ander pannetje. Alles in één pan, dat geeft ook nog eens de minste afwas....
Lekker met gebakken uitjes, augurken, seroendeng, kroepoek etc. Eet smakelijk!

maandag 1 februari 2016

Studieschuld

Ja, die heb ik nog, mijn studieschuld. Elke maand slinkt deze een heel klein beetje door een maandelijkse aflossing. Het voelt niet zo goed om nog een schuld te hebben, maar door de lage rentes loont het op dit moment niet echt om extra te gaan aflossen. Pas als we zouden gaan verhuizen dan zou het waarschijnlijk slimmer zijn om het te gaan aflossen voor de koop van een nieuwe woning, maar nu los ik gewoon maandelijks een bedragje af. Sinds 1 januari heb ik te maken met een nieuwe rente welke vast staat voor de volgende 5 jaar. Deze is behoorlijk laag geworden, ik betaal maar 0,01% rente en hiermee ging mijn maandelijkse aflossing met 10 euro naar beneden. Want 0,01% is dan ook bijna niets.

Vanmorgen keek ik naar hoeveel ik daadwerkelijk had afgelost in januari. En wat fijn! Dat bedrag was 64 cent hoger dan het bedrag wat ik aan aflossing betaald heb. Er wordt dus meer afgelost dan ik betaald heb. Het komt door het lage rentepercentage, want als je aangegeven hebt dat het automatisch van je rekening wordt afgeschreven, dan krijg je een bepaalde korting. En als die korting hoger is dan de rente die je moet betalen krijg je dus gewoon geld toe! 64 cent per maand klinkt niet zoveel, maar voor de komende 5 jaar staat het dus vast en dat betekent dat ik 38,40 gratis afgelost heb over 5 jaar (rente op rente reken ik voor het gemak maar even niet mee) en tegelijk die periode dus geen rente heb betaald. Er blijft nog genoeg schuld over die ik zelf zal moeten afbetalen en daar word ik niet blij van, maar zo'n regeling, ja dat maakt toch stiekem mijn hele dag weer goed!

vrijdag 29 januari 2016

Baksels

Vandaag ga ik een heerlijke havermoutkoek bakken. Dat is ook zo gemakkelijk om te maken en echt heerlijk. Wel eens lekker ter afwisseling van de kokoskoek die ik de laatste tijd maakte en ook nog eens goedkoper. Het recept?

125 gram gesmolten boter
een groot mok havermout
een groot mok (basterd) suiker
een groot mok zelfrijzend bakmeel
2 eieren

Mix de suiker met de eieren. Druk alles dan door elkaar in een boterkoekvorm/springvorm en bak hem ruim een half uur op 175 graden.

Het lijkt wel iets op de kokoskoek die ik ook met regelmaat maak. Daarvoor heb je de volgende ingrediënten nodig.
100 gram gesmolten boter
125 gram gemalen kokos
150 gram (basterd) suiker
100 gram zelfrijzend bakmeel
2 eieren
Mix de suiker met de eieren. Druk alles dan door elkaar in een boterkoekvorm/springvorm, laat een klein deel kokos eruit en strooi dat er later over en bak hem 40 minuten op 175 graden.

En voor de prijs hoef je het niet te laten. Voor de havermoutkoek was ik nog geen euro kwijt en de kokoskoek kost bij elkaar nog geen 1,20. En dan zijn het wel de luxere varianten van de koek, want je kunt ze ook prima met één ei maken, dan hoeven ze ook wat minder lang in de oven. En wel heel handig en snel om te maken als je bezoek verwacht...

woensdag 27 januari 2016

Gemakkelijker?

Een paar jaar geleden hebben we een hele heisa gehad met het terugbetalen van huurtoeslag aan de belastingdienst. Verkeerde bedragen werden overgemaakt, verkeerde personen stonden op ons adres ingeschreven, dat ging zelfs zo ver dat er op een gegeven moment een student met wie ik vier jaar eerder in een huis in een heel andere plaats had gewoond als mijn fiscale toeslagpartner werd gezien, terwijl mijn man helemaal niet in beeld was, maar ons oudste kind al wel was geboren (en netjes vermeld als huisgenoot).
Op een gegeven moment was het kwartje gevallen bij de belastingdienst en alles terugbetaald, maar nee hoor, een jaar later kreeg ik met terugwerkende kracht enkele duizenden euro's gestort, omdat ik daar blijkbaar toch recht op had gehad. Ons huis kwam al niet in aanmerking voor huurtoeslag en ons inkomen al helemaal niet. Uiteindelijk is alles wel weer goedgekomen, ik heb die duizenden euro's terugbetaald en daarmee was de kous af.

Inmiddels is het een aantal jaar verder en ik had eigenlijk wel verwacht dat de belastingdienst niet meer dit soort fouten maakt. Maar nee hoor, het enige waar wij recht op hadden in de afgelopen jaren was het kindgebonden budget. Dit werd maandelijks uitbetaald en ik geloofde dat allemaal wel. Tot we afgelopen zomer een brief ontvingen waarin stond dat we in 2014 achteraf gezien helemaal geen recht erop bleken te hebben en of we dat bedrag even terug wilden betalen. Ai, dat was balen en ook totaal onvoorzien. Maar ik maakte zonder protest het geld over en zette het meteen voor 2015 stop, omdat het de verwachting was dat we ook dat wel zouden terug moeten betalen.
Aan het eind van het jaar kregen we een brief waarin stond dat de belastingdienst het geld wat we in de eerste periode van 2015 hadden gekregen nog niet terug had. Blijkbaar hadden we een brief gehad waarin een verzoek tot terugbetalen stond, maar die hebben we of niet gekregen of in de hectiek van zwangerschap en bevalling over het hoofd gezien. In elk geval moesten we vooral NIET het bedrag alsnog gaan overmaken, daar zou de belastingdienst helemaal van in de war raken waarschijnlijk, maar ze zouden het verrekenen met een ander voorschot.
Nou krijgen we helemaal niets van de belastingdienst, behalve hypotheekrenteaftrek, en ik verbaasde me dat ze het nergens op konden inhouden. Dus ik heb braaf helemaal niets overgemaakt aan de belastingdienst en ik verwachtte dat de belastingdienst vanzelf met iets over de brug zou komen als we echt zouden moeten betalen.

Wat schetst dus mijn verbazing als ik op onze rekening kijk? Halverwege januari is er een kindgebonden budget voor januari gestort en een paar dagen later is het budget voor februari gestort. De bedragen zijn vergelijkbaar met de maandbedragen die we in 2014 en in de eerste periode van 2015 kregen, daarop is helemaal niets ingehouden.
Foutief ben ik er dus vanuit gegaan dat als je iets stopzet, dat het dan meteen voor alle jaren erna ook geldt tenzij je het opnieuw aanvraagt. Vanaf nu zal ik dus jaarlijks ons kindgebonden budget gaan stopzetten... En terugbetalen? Dat is ook nog niet zo gemakkelijk. Nee hoor, waarom zou de belastingdienst het gemakkelijker gaan maken? Ik denk dat ze het dan beter een stuk leuker kunnen maken. *zucht*

vrijdag 22 januari 2016

Wasbare luiers

Ieuw, hoor ik al iemand zeggen, wasbare luiers, dat is echt heel vies. Ja, dat klopt. Wasbare luiers zijn vies. Net als wegwerpluiers trouwens. En als je achterom kijkt bij je toiletbezoek is dat ook vies. Misschien is dat flauw, maar zo is het wel. En als ik eerlijk ben, dan heb ik liever vieze luiers die ervoor bedoeld en gemaakt zijn om regelmatig vies te worden en die je in de wasmachine met 60 of zelfs 95 graden kunt wassen, dan vieze kleren die ik liever toch met meer zorg wil behandelen en die het met 60 graden wassen niet allemaal zullen overleven, laat staan dat ik ze in een kookwas zou willen gooien. En aangezien ik inmiddels genoeg ervaring heb in het wassen van vieze kleren, zie ook mijn blog van gisteren is dat voor mij geen drempel om niet te beginnen met wasbare luiers.

Ik ben nogal gemakzuchtig en dan kies je niet meteen voor wasbare luiers. Dus wilde ik er vooral niet teveel geld aan uitgeven, want als het mij totaal niet zou gaan bevallen, zou ik niet willen dat ik 500 euro aan wasbare luiers had uitgegeven. En geloof me, er zijn pakketten van zo'n 500 euro waarbij je genoeg luiers hebt voor de hele luierperiode. En zelfs dan ben je goedkoper uit dan alleen wegwerp te gebruiken.
Maar dat durfde ik toch niet aan, dus besloot ik gebruik te maken van gewone hydrofiele luiers, daar had ik een hele stapel van liggen en voor een pasgeboren baby gaat dat prima, zolang je maar regelmatig verschoont. Op die manier heb je betrekkelijk weinig geïnvesteerd, maar kun je meteen wel ervaren hoe het is om vieze luiers te moeten wassen. Ik had dus een paar overbroekjes gekocht en een waszak voor in de luieremmer en het grote wasavontuur kon beginnen. Momenteel gebruik ik ook een luierklemmetje (een snappi) om de hydrofiel vast te zetten, maar het kan ook prima zonder.
Op internet had ik heel wat filmpjes gezien over het vouwen van een luier, dat leverde geen problemen op. Zodra ik een luier ging verschonen ging de vieze luier in de waszak in de luieremmer. Het overbroekje gebruik ik vaker, behalve als hij erg vies is. Het voordeel van pasgeboren baby's is dat je poepluiers zo in de wasmachines kunt gooien, zonder inlegvelletjes oid te hoeven gebruiken, dat hoeft pas als er vast voedsel in beeld komt. Dat gaan we later dus meemaken. Nu is het nog heel simpel. Je gooit alle vieze luiers in de luieremmer en als hij vol is dan doe je de hele waszak in de wasmachine. Geen boenen, geen weken, geen vieze handen en de wasmachine doet de rest.

Maar gaat het niet ontzettend stinken? Nee! Tot mijn verrassing helemaal niet! Op een gegeven moment was de luieremmer zo vol dat het deksel er niet meer op kon en dus liet ik dat er gemakshalve maar vanaf, om 's avonds de boel te kunnen wassen. Toen we naar bed gingen vroeg ik man of hij ook iets rook in onze slaapkamer (waar de luieremmer staat). Hij rook helemaal niets, terwijl er al poepluiers van twee dagen oud in zaten. Dat gaat met vast voedsel erbij vast veranderen, maar voor nu is het een prettige verrassing dat je de luiers amper ruikt. Dat is met wegwerpluiers wel anders, die ruik je meteen en gaan alleen maar meer stinken. Vast door allemaal chemicaliën die erin verwerkt zijn.

We hebben nooit last gehad van luieruitslag of kapotte billen. Maar het valt gewoon op, dat sinds ik wasbaar gebruik de billen er minder rood uitzien en veel rustiger. Ook heb ik veel minder billendoekjes nodig om ze schoon te maken, omdat het veel minder aan de huid plakt. En het belangrijkste? Ik heb nog geen doorgelekte luiers gehad. En geen ondergepoepte kleertjes, heerlijk!

Ben ik dan helemaal geen nadelen tegengekomen? Oh jawel. Het vraagt even wat meer werk en vooral nauwkeurigheid om de luiers om te doen. Alles moet binnen het overbroekje zitten, anders krijg je sowieso lekkage. Dat is niet onoverkomelijk, maar moet je gewoon niet vergeten. Verder moet je wel de wasmachine aanzetten en alles weer ophangen en opbergen. En het is wel even een dikker pak tussen de beentjes dan een wegwerp luier, waardoord de eerste kleertjes toch wat sneller te klein zijn.

Daar staat weer tegenover dat ik niet meer naar de winkel hoef om nieuwe luiers te kopen. En in de kliko merk ik het ook. Gisteren moest hij weer aan de weg en dit keer zat er niet in van twee weken, maar van vier weken, omdat het de vorige keer zo spekglad was door de ijzel. Als je er dan vanuit gaat dat een pasgeboren baby zeker 50 vieze luiers per week produceert, dan snap je wel dat ik blij was dat er geen 200 vieze luiers in de kliko lagen te broeien.

In de nacht gebruikte ik nog altijd wel wegwerp, en ook als ik wegga, gebruik ik ze nog wel. Maar nu doe ik er voor de zekerheid gewoon een overbroekje overheen. Mocht de wegwerp de boel dan niet binnen kunnen houden, dan doet het overbroekje het wel. En geloof me, bij het dopen in een witte doopjurk gaf mij dat wel een heel veilig gevoel.

En nu moet ik op zoek naar extra absorptiemateriaal voor in de luier, want die hydrofielluiers zijn prima voor een pasgeboren baby, maar nu wordt ze groter en gaat meer plassen, dus iets meer absorptie is geen overbodige luxe.

Maar... ik ben om! De voordelen vind ik ruim opwegen tegen de nadelen! En dan heb ik het nog helemaal niet gehad over de financiële voordelen en de milieuaspecten. En als ik dit geweten had, dan was ik meteen bij de oudste begonnen, dat had me drie luierperiodes met ergernissen bespaard!

donderdag 21 januari 2016

Poepgrappen

Eén keer in de zoveel tijd komen ze weer voorbij, de poepgrappen. En ik denk dat elk kind die fases wel kent. Ik heb de hoop in elk geval al opgegeven dat ik onze kinderen zo goed zou kunnen opvoeden dat ze dat soort fases overslaan. En gelukkig is het maar een fase. Want zeg nou zelf, als peuter of kleuter is het wel heel grappig om zo'n twintig keer achter elkaar hetzelfde poepgrapje te maken, echt heeeeeeeel erg grappig zelfs, maar als moeder ben ik het zeker na tien keer wel zat. En als ik dan vraag of ze daar mee willen stoppen dan word ik onbegrepen aangekeken 'waarom? Het is toch grappig?'

Maar eigenlijk wilde ik het helemaal niet hebben over dat soort poepgrappen, maar een ander soort waar elke ouder onvermijdelijk mee te maken krijgt als je kinderen krijgt: poepluiers, die ook kunnen uitlopen in een poepgrap. Maar wat ook voor ouders een stuk minder grappig is. Daarom even een waarschuwing: ben je net aan het eten, of houd je niet zo van iets minder lekkere verhalen, dan zou het misschien verstandig zijn om te stoppen met lezen.

Van alle poepluiers is de poepluier die geproduceerd wordt door een kind wat alleen borstvoeding krijgt het minst erg. Dat verschil ruik je namelijk erg goed. Maar een groot nadeel van borstvoedingspoepluiers is dat het letterlijk alle spuigaten kan uitlopen. Nu verschilt dat heel erg per kind, maar onze kinderen waren meesters in het produceren van spuitluiers. En dan niet eens per maand of zo, nee, onze zoon bijvoorbeeld ging alleen maar in bad als hij er tot zijn nek toe onder zat. En dat was eens in de twee dagen. En nu denk je misschien dat ik overdrijf, maar dat is niet zo. Was het maar zo. Hij zat al in de tummytub voordat de verhuizers weg waren, klaar met verhuizen. Voor hem had ik een boel schoons mee, maar ik heb de halve dag met een vieze trui gelopen, omdat ik mijn kledingdoos niet zo snel kon vinden.
En beeld je eens in: je bent op anderhalf uur rijden van je huis lekker aan het eten in een klein pizzatentje. Dan hoor je in de kinderwagenbak naast je een boel gepruttel en ja hoor, tot de nek vies. En daar zit je dan: in een wildvreemde stad in een heel klein pizzatentje, met een klein wc'tje voor dames en een kleintje voor heren, zonder verschoonmogelijkheid. Verder is er nog een klein keukentje waar alle pizza's bereid worden, buiten vriest het en het is nog zeker anderhalf uur rijden naar huis. Wat doe je dan? Juist, je zoekt een leeg tafeltje helemaal achterin om je kind onder veel gehuil uit te kleden en schoon te boenen. Mijn werkelijk grootste nachtmerrie als moeder ooit, helemaal omdat er meer mensen zaten te eten. In die periode wist ik ook nog niet dat je een rompertje ook naar beneden kunt uittrekken, dat had misschien het leed iets kunnen verzachten.

En niet alleen onze zoon kon er wat van, de anderen ook, zo is er ooit kraambezoek weggegaan met een vieze broek, terwijl ik onze dochter in bad deed. Vervelend. Ik kan nog wel meer voorbeelden noemen, maar ik denk dat je wel begrijpt dat ik daar bij de komst van de vierde in elk geval niet op zat te wachten. Intussen had ik veel gelezen over wasbare luiers. Maar ik was er nooit aan begonnen, onze wasmachine was te oud, wegwerp was toch wel erg gemakkelijk, er is zoveel keus aan wasbaar welke moet je kiezen, toch las ik ook overal dat het doorlekken bij wasbare luiers veel minder is. En dat sprak me wel aan, dus had ik tijdens mijn zwangerschap een paar overbroekjes gekocht.

Toch was de drempel best wel hoog om te beginnen. Ik kon de kraamhulp en mijn man toch niet opzadelen met dat extra werk? En zelf zag ik er ook best wel tegenop. Helemaal toen de kraamhulp vertelde dat je de achterkant van een wegwerpluier een stukje naar binnen kunt vouwen, dat scheelt lekkage op de rug. Dus kochten we een pak wegwerp en nog een en nog een... De overbroekjes lagen ongebruikt in de kast en dat knaagde toch wel een beetje, helemaal omdat onze jongste dochter het presteerde om zelfs met omgevouwen randje toch drie keer door te lekken op de rug. En dus... de laatste dag van het oude jaar liet ik de wegwerp staan en probeerde voor het eerst een wasbare luier.

En hoe dat ging? Dat lees je morgen, want ik ruik een poepluier ;-)  Zonder lekkage ;-)

woensdag 20 januari 2016

Huisvrouw

Tja, ik kan er niet onderuit, met vier kinderen en geen baan buiten de deur wordt je al snel gezien als huisvrouw. En met alle dingen die ik doe, voornamelijk kinderen bezighouden en het huishouden ben ik er ook wel trots op dat ik mezelf een huisvrouw noemen mag. Na een half jaar ook wat betreft het huishouden zo'n beetje uit de running te zijn geweest vind ik het echt weer heerlijk om de dingen in huis weer op te pakken.
Ja ik weet het, het klinkt raar. Ik heb altijd gezegd en geschreven dat ik geen poetswonder was en ook nooit zou worden, maar momenteel geniet ik er echt wel een beetje van. Heerlijk om weer wat energie te hebben en vooral om weer mobiel te zijn. En het huis weer zo'n beetje onder controle te hebben en te krijgen. Genoeg te doen hier! Wassen, schoonmaken, opruimen tussen de voedingen en verschoningen door, ineens vind ik het niet meer zo erg. Hopelijk zeg ik dat over een jaar of wat ook nog, dan zie ik de toekomst als huisvrouw zonnig tegemoet.

Nou ja, toekomst als huisvrouw... Ik zou als de kinderen iets groter zijn toch wel graag weer eens gaan werken. Dat roep ik ook al tijden, maar door de komst van jongste telgje is die wens wel weer een paar jaar naar achteren geschoven. Dat geeft niets, want ik houd er van om thuis te zijn. En om eerlijk te zijn is het ook wel eens praktisch, zoals nu, nu ik de hele week alle kinderen ziek thuis heb. Ik weet niet hoe het komt dat onze kinderen zo vaak, zo erg en zo lang ziek zijn. Dikke pech zei de huisarts erover en we kregen weer eens een antibioticakuur mee. Zelf doen man en ik gelukkig zelden mee. Zolang ik ze nog borstvoeding gaf viel het trouwens heel erg mee met ziek zijn, maar zodra ze ermee stopten ging het mis.
Dikke pech dus. Helaas worden ze van zo'n opmerking niet beter en dus is het weer uitzieken geblazen. En dan is het wel zo praktisch om thuis te zijn, om niet allerlei opvang en oppas te hoeven regelen of zelf vrij te nemen als je aan het werk bent. Eén keer per jaar zal nog wel gaan, maar 5 keer een week? Of twee weken?

Ach, wat klaag ik toch, ik geniet nog maar lekker van mijn onofficiële zwangerschapsverlof :-)

vrijdag 8 januari 2016

Energie

We stappen zo'n beetje elk jaar over van energieleverancier. Vaak kun je een beter aanbod krijgen en meestal ook een overstapbonus. Soms is het aanbod niet zoveel beter, maar wordt dat gecompenseerd door een hoge overstapbonus. Energieleveranciers hopen natuurlijk dat je dan na een jaar automatisch klant blijft, terwijl je dan wel een hoger bedrag betaalt. Dus ik vind het wel belangrijk om elk jaar te kijken of onze huidige leverancier nog volstaat of dat het toch geld bespaart door over te stappen.

We hebben een dubbele meter en met veel opletten de afgelopen jaren was ons energieverbruik in de daluren net zo hoog als in de piekuren. In dat geval maakt het eigenlijk niet uit of je een dubbele of een enkele meter hebt. Dus had ik bij het energiebedrijf geregeld dat ik gewoon één tarief zou kunnen betalen voor alle elektriciteit. Dat beviel heel goed, ik hoefde minder op te letten en met name dat ik van mezelf niet meer alles in het weekend 'hoefde' te wassen en te doen gaf veel meer rust. Maar toen stapte ik over naar een bedrijf waarbij dat niet kon. Met een dubbele meter betaalde je automatisch twee tarieven. Reden temeer om weer over te stappen. Dat deden we afgelopen november, elk jaar dus ongeveer op dezelfde tijd, om hoge naheffingen te voorkomen.

Ik ben dus best wel bewust bezig met ons energieverbruik. Ik heb het ook tijden wekelijks bijgehouden, maar daar is afgelopen jaar een beetje de klad in gekomen. In november en december was ik vooral bezig me de zwangerschap en bevallen en toen hield ik me helemaal niet meer bezig met ons energieverbruik. Ik geloof trouwens dat af en toe een week een kraamhulp in huis de meterstanden sowieso sneller omhoog doet gaan. De laatste paar weken van december toen ik alweer redelijk op de been was kon het mij ook niet zo heel veel schelen. Door wat kerstversiering en extra verlichting in deze donkere dagen verbruikten we toch wel meer energie en het zachte decemberweer zorgde ervoor dat ik ook wat gasverbruik betreft wat lakser was.

Aan het eind van het jaar kijk ik altijd naar de meterstanden om te zien hoeveel we in dat jaar hebben verbruikt. In 2015 hebben we een stuk meer energie verbruikt, wat ook wel te verwachten was. Het gasverbruik was ondanks de zachte decembermaand gelijk aan voorgaande jaren. En dus gaan we dit jaar maar weer met goede moed ertegenaan om het toch weer wat meer in de gaten te houden. Het koude weer van de afgelopen paar dagen draagt daar zeker aan bij om weer goed op te letten. Bij dat weer hoor ik als het ware ergens in mijn hoofd constant de meter draaien.

Herkennen jullie dat, dat je bij koud weer extra let op het gasverbruik, omdat er voor je gevoel veel meer te besparen valt?

dinsdag 5 januari 2016

Spiegeltje, spiegeltje...

En dan denk je dat je eindelijk weer het normale ritme te pakken hebt, zijn de kinderen alweer vrij vandaag. IJsvrij. Noodgedwongen door het weer. Het is hier namelijk spiegelglad. Een beetje bizar om je voor te stellen als je in het zuiden van het land woont, maar hier in het 'hoge' noorden is het toch echt winter.
Man is veel later dan gebruikelijk naar zijn werk gegaan en daardoor had ik alle tijd en rust, vooral rust door zonder gespitste oren alle bedden even te verschonen en me bezig te houden met de was. Zonder droger en met baby is was bijhouden toch een noodzakelijk kwaad, gelukkig vind ik dat niet het meest vervelende onderdeel van het huishouden, het meest vervelende is nog dat onze wasmachine op zolder staat...
Sinds kort gebruik ik wasbare luiers voor de jongste en dat bevalt me erg goed, maar levert wel extra was op. Maar ondanks de kou en extra was heb ik nog steeds geen behoefte aan een droger. En als bijkomend voordeel leer ik nu wel goed plannen hahaha.

maandag 4 januari 2016

2016

Vanuit een witte wereld wens ik jullie allemaal een heel goed en gezond 2016! Uiteraard met veel blogplezier. Zelf hoop ik het bloggen langzamerhand weer wat op te pakken. Ik mis het namelijk en heb zin om er weer een beetje mee te beginnen.
Het gaat hier langzamerhand weer de goede kant op. Dat wil zeggen zolang ik niet al te veel in de spiegel kijk, want daar zou ik depressief van worden. Een levend lijk met donkere wallen. Nee, dan kijk ik liever naar onze lieve jongste dochter, die echt elke dag groter en wijzer wordt. Stiekem mis ik het pasgeborene toch best wel, ook al is het ook weer mooi en bijzonder om de kleine ontwikkelingen weer mee te maken. Genieten van de eerste voorzichtige lachjes en met moeite uitgebrachte geluidjes, ik hou er van!

Vandaag na de vakantie weer de eerste normale dag. En ook al ontbreekt het me nog steeds aan behoorlijk wat energie, ik heb er zin in. Zin in het normale leven en zin om dingen op te pakken, voor zover dat gaat met een plakbaby. En die zin maakt het tekort aan energie helemaal goed. Helemaal als je mag beginnen in een wereld die prachtig wit is, ook al is er ondertussen alweer aardig wat weggedooid. Nu eerst maar proberen om een uurtje slaap te pakken op de bank, geen overbodige luxe...