woensdag 21 oktober 2015

Een nieuwe bank

Een half jaar geleden schreef ik over onze zoektocht naar een nieuwe bank. Hier te lezen. Inmiddels staat onze nieuwe bank in huis. Het is toch een hoekbank geworden en daar zijn we momenteel heel erg blij mee. De zoektocht had nog wel wat voeten in de aarde. Zonder energie was het toch best wel inspannend en de leuke aanbiedingen waren toch niet zo heel erg geweldig.
Onze vorige banken hadden we weg bij een winkel waar je volgens de naam toch wel profijt ervan kunt hebben. Omdat de bankjes het al die tijd heel goed uitgehouden hebben voor een niet al te hoge prijs was het niet zo vreemd om daar weer te kijken. Ik geloof dat het april was dat we voor het eerst de winkel binnenstapten. Qua budget paste dat prima in ons plaatje, want in een gezin met jonge kinderen wilden we vooral ook geen fortuin uitgeven, ongelukjes komen regelmatig voor, om maar te zwijgen van het idee dat een bank toch wel op een trampoline lijkt...

In die bewuste winkel vonden we wel een paar banken die misschien een optie zouden zijn, maar we waren nog niet echt overtuigd en wilden al helemaal niet over één nacht ijs gaan. Dus zette ik met mijn mobieltje een stuk of drie banken op de foto, zodat we bij andere winkels konden vergelijken (mijn visuele geheugen is altijd al een vergiet geweest).
Vervolgens bleef onze bankenspeurtocht een beetje op dat punt hangen. Er waren genoeg andere dingen die onze aandacht vroegen en dus raakte een nieuwe bank een beetje in de vergetelheid. Totdat we ergens in augustus een advertentie zagen van die bewuste meubelzaak met daarin de aankondiging van een grote uitverkoop, met flinke opruimprijzen. We dachten er niet lang over na, maar gingen weer naar de winkel. Om toch een keer een knoop door te hakken als de prijzen inderdaad fiks lager waren. We bekeken weer een aantal banken en hadden uiteindelijk een voorkeur. Toen herinnerde ik me de foto's die ik in april gemaakt had en ik was benieuwd of onze voorkeur toen ook al onze voorkeur had (had ik al gezegd dat mijn visuele geheugen mij een beetje in de steek laat, ik wist het echt niet meer). En ja, het was één van de banken die ik op de foto gezet had, maar wat schetste mijn verbazing. De prijs die op de foto te zien was, was precies dezelfde als de grandioze opruimingsprijs van de bank op dat moment.
Nieuwsgierig geworden zocht ik ook de banken van de andere foto's op. En ook daar bleek dat de banken gewoon dezelfde prijs hadden als een paar maanden terug, met alleen het verschil dat er nu een spetterend kaartje bij hing met iets van 'bodemprijs' of 'dumpprijs' erop.

Hmmm dat viel een beetje tegen. We hadden gehoopt op een mooie aanbieding, maar dat zat er dus overduidelijk niet in. Intussen was er een verkoopster naar ons toegekomen met de vraag of we een keus konden maken. We probeerden te onderhandelen over de bank van onze voorkeur, maar ze kapte ons af. Er kon helemaal niets van de prijs af omdat het al bodemprijzen waren. Daar kon echt helemaal niets meer vanaf. Zelfs niet toen ik aan de hand van de foto's aangaf dat het voor ons op deze manier echt geen bodemprijs was. Wel werd er nog even benadrukt dat het alweer de laatste week van de actie was en dat we het beste toch wel zo snel mogelijk moesten beslissen.

Zij kende mij overduidelijk niet zo goed, ik had mijn hele buik vol van de winkel en was al helemaal niet van plan om zomaar de prijs neer te leggen voor een bank die al drie maanden dezelfde prijs had, maar ineens een bodemprijs was geworden.
Niet veel later zagen we onze droombank bij een heel andere zaak langskomen, met een mooie prijs en deze werd bovendien ook nog eens gratis thuis bezorgd. We twijfelden niet lang en hebben deze dan ook gekocht. Heel wat langer moesten we wachten voor de bank bij ons thuis gebracht werd, maar inmiddels staat hij prachtig in onze kamer.
Onze oude bankjes hebben inmiddels via de weggeefhoek van facebook een nieuw leven gekregen. Ik hoop dat de nieuwe eigenaren er net zo veel plezier van hebben als wij hebben gehad. Zonder al te veel moeite waren ze binnen twee uur van eigenaar gewisseld. Dat geeft toch een beter gevoel dan wanneer ze naar de stort waren gegaan.

Moraal van het verhaal? Let echt op of een aanbieding wel echt een aanbieding is, enig research kan in elk geval geen kwaad en je moet al helemaal niet geloven wat ze zeggen en schrijven, want het kan zomaar zijn dat het niet de waarheid is.

maandag 12 oktober 2015

De wachtkamer

Ik heb een hekel aan de wachtkamer. En dan maakt het mij niet uit of het de wachtkamer van de huisarts, de tandarts, het ziekenhuis of de verloskundige is. Ook al is het bij de verloskundige wel wat anders, omdat veel vrouwen daar uiteraard komen voor iets fijns. Toch hangt er meestal een soort spanning in de lucht. Stel dat het niet goed is, dan....
Bij de huisarts vind ik de wachtkamer vreselijk. Meestal is het er vol en dan heerst er vaak een grafstemming, door de doodse stilte die er heerst. En om dan met iemand een gezellig babbeltje te maken, dat is niet mijn ding. Vragen waarom iemand bij de dokter zit vind ik echt not done, maar om een praatje te maken over het weer voelt ook weer heel raar. Als ik er moet komen dan neem ik regelmatig een kind mee. Meestal omdat dat kind dan naar de dokter moet, maar ook als ik zelf moet, dan neem ik liever een kind mee (mits het uiteraard niet al te ernstig is) zodat de stilte in de wachtkamer een beetje teniet wordt gedaan door een spelend kind.

Vanmiddag moest ik ook even naar de dokter, een vitaminespuit halen in verband met mijn zwangerschap. Ik had jongste dochter mee, mijn steun en toeverlaat 'doet het niet pijn mama? Ik geef er straks wel een kusje op, goed?' heerlijk :-).
Dit keer was het heel rustig in de wachtkamer, vlak voor mij ging een man zitten in de verder lege wachtkamer en hij had overduidelijk wel behoefte aan een praatje. Het begon met dat het zo rustig was, waarop ik zei dat het dan te hopen was dat er dan niet veel zieken waren. Toen vroeg hij me of ik voor mezelf moest of voor mijn dochter. Dat vond ik wel een vreemde vraag, dus antwoordde ik dat het in verband met een zwangerschap het niet erg is om naar een dokter te gaan. Hij haastte zich om te zeggen dat hij ook niet ziek was, alleen had hij last van een schimmelinfectie op een plaats, die ik liever niet had geweten. Gelukkig kwamen er toen nog een paar mensen binnen, waardoor het weer 'vertrouwd' stil werd in de wachtkamer. Heerlijk haha! De volgende keer ook maar geen praatje over hoe rustig of hoe druk het wel is. Op sommige informatie zit ik nooit te wachten!

Hebben jullie ook een hekel aan de wachtkamer, of maak je wel gezellig met iedereen een praatje?

woensdag 7 oktober 2015

Aan taaaafel!

Aan taaaafel! In veel gezinnen zal het wel dagelijks te horen zijn. Het moment dat het eten klaar is en de tafel gedekt staat. Tijd om te eten. En dan moeten er uit alle uithoeken van het huis mensen en kinderen naar beneden komen om plaats te nemen aan tafel om het eten te nuttigen.
Bij ons gaat het vaak wel zo. Iedereen aan tafel en dan gaan we eten. Toch merk ik ook regelmatig dat het voor veel mensen niet zo heel vanzelfsprekend is om altijd aan tafel te eten. Zelfs niet de warme maaltijd. Sommigen eten standaard achter de tv. Dat lijkt mij niet zo heel erg gezellig. Het eten is bij ons voor een deel ook een sociale aangelegenheid waarbij er vaak heel wat afgepraat wordt. Ook beleef ik veel plezier aan het koken dat ik het niet zo fijn zou vinden als dat gedachteloos in alle magen zou verdwijnen. Ook ben ik bang voor smeerpartijen, helemaal met rode pastasaus zou ik dat toch wat minder waarderen. Nu zal het vast zo zijn dat als de kinderen ouder worden er steeds minder gemorst wordt en dus zal dat wel minder worden door de jaren heen, maar toch. Wij eten aan tafel. Behalve met een verjaardag als er te veel mensen zijn om een fatsoenlijke plek aan tafel te krijgen. Dan verspreiden we ons, zodat de mensen die wel aan tafel willen eten dat doen, terwijl de rest door de kamer heen zit.

Met het ontbijt en lunch eten we meestal brood en ook dat doen we vrijwel altijd aan tafel. Ik vind dat heel relaxed. Brood smeren is veel minder vermoeiend als ik erbij zit dan om dat staande te doen bij het aanrecht. En de broodkruimels blijven op deze manier in de buurt van de tafel. Helemaal 's morgens als ik alle broodbakjes moet vullen en tegelijk ook de hongerige monden moet vullen vind ik het wel ideaal om zo ook nog wat toezicht te kunnen houden.
Maar toch vraag ik me soms af of het wel zo efficiënt is om het op deze manier te doen. Ik ben eerst tijd kwijt met het tafel dekken. En na de maaltijd moet alles weer opgeruimd worden. Terwijl als je smeert bij het aanrecht een potje pakt dat je nodig hebt en dat ook meteen weer opruimt. Dan blijf je niet zitten met de zooi die je nog moet opruimen. Vooral als ik de kinderen naar school heb gebracht en de hele ontbijtboel staat nog op tafel, baal ik daar wel een beetje van. Natuurlijk zou ik eerder kunnen opstaan, maar dat vooruitzicht klinkt voor mij niet echt aantrekkelijk...

En nu ben ik wel heel benieuwd hoe jullie dat doen. Eten jullie altijd aan tafel, of verschilt dat per maaltijd? En waarom doe je dat, of juist niet?