vrijdag 29 mei 2015

Ik ben er nog!

Ja hoor, ik leef nog, ook al heb ik dit blog de laatste tijd behoorlijk verwaarloosd. Via bloglovin houd ik activiteiten en schrijfsels op andere blogs aardig bij, maar op de een of andere manier kan ik mij er niet toe zetten om zelf te reageren of hier stukjes te schrijven. Dat komt vast wel weer, want op de een of andere manier kan ik ook niet zonder. Het is toch min of meer een stok achter de deur die ik af en toe zeker kan gebruiken.
Inmiddels is er hier wel het een en ander gebeurd en de meeste impact heeft toch wel de zwangerschap van een vierde kindje. Met mij gaat het gelukkig erg goed, en met mijn buik nog beter. Dat had van mij niet zo snel hoeven te gaan, maar er is gelukkig een goede reden voor. Wij zijn er in elk geval heel erg blij mee en God er dankbaar voor. Maar vanuit mijn omgeving krijg ik soms niet eens een reactie of een felicitatie, soms alleen de vraag of we er wel blij mee zijn. Uhm.... Familie en goede vrienden reageerden wel heel positief, maar buren en (vage) kennissen hebben blijkbaar wel wat vraagtekens bij deze zwangerschap. Ach, ik probeer me maar niet te verdedigen of me er wat van aan te trekken, maar het valt mij toch wel tegen.

Ik ben dan vooral nieuwsgierig waarom ze dan zo (niet) reageren. Vinden ze ons geen goede ouders? Zijn ze jaloers? Zijn ze bang dat wij veel hulp nodig zullen hebben en daarbij op hen een beroep doen? Ik ben bang dat het vooral door de huidige maatschappij komt. Bijna iedereen is hier (noodgedwongen) tweeverdiener, elk kind moet natuurlijk naar zwemles, op een sport, een muziekinstrument leren spelen, het liefst ook nog naar een aantal feestjes en schoolactiviteiten etc. En met vier kinderen is dat gewoon een stuk lastiger te realiseren dan met twee kinderen. Maar dan nog is het niet onmogelijk. Ik krijg wel hoe langer hoe meer een hekel aan de druk die anderen je kunnen of willen opleggen. En die ze ook zichzelf (willen) opleggen.
Momenteel hebben wij gelukkig vooral veel rust in huis met weinig verplichtingen. Ook sociaal verplichten wij ons niet zo snel. Dat geeft rust, vooral doordat we niet veel moeten, maar vooral veel dingen doen die we willen. En dat zouden meer mensen moeten doen denk ik. En dan kan het best zijn dat dat een vierde kindje is :-)