zaterdag 24 januari 2015

Sneeuwkoorts

Even weer een berichtje vanuit een ziekenboeg. Wat dat betreft gaan we helaas door waar we vorig jaar waren gebleven: elke twee weken wel iemand ziek. Alleen ik, als moeder lijk de dans telkens te ontspringen. Gelukkig voor mij, maar dan komt ook alle zorg op mij af. Nu heb ik het eventjes rustig. Oudste dochter ligt koortsig te slapen onder een dekentje op de bank, terwijl man met de jongste twee naar een verjaardag is aan de andere kant van het land. Vorig jaar hebben we die verjaardag overgeslagen in verband met... juist, ziekte!
Ze hebben wel even het weer afgewacht en twee flinke sneeuwpoppen gemaakt voor de deur. Inmiddels is eentje zijn pijp en een aantal knopen al verloren. Die sneeuwmannen zijn dit jaar geen lang leven gegund. Stiekem vind ik dat ook wel fijn, dan heb je hopelijk ook niet veel last van die smeltende sneeuw. Maar zo'n lachende sneeuwpop voor de deur oogt ook wel heerlijk winters. Wat dat betreft mag het van mij wel vaker sneeuwen: zo'n prachtig gezicht, daar wordt iedereen vrolijk van.

Dat we ziekte hebben thuis is ook wel te merken in het huishouden. Zodra ik even de kamer uit ben roepen ze al waar ik blijf en een wasje in de wasmachine doen duurt eigenlijk al te lang. Dan moet ik weer helpen bij de wc, dan willen ze weer drinken en dan weer iets anders. En het liefst allemaal iets anders, maar wel tegelijk. Je zou er haast moe van worden. Het huishouden moet op zo'n moment dan maar even wachten. Wat dat betreft is het normale ritme zo gek nog niet. Hopelijk pakken we dat volgende week snel weer op! Zolang dochter nog ligt te slapen kan ik rustig even mijn gang gaan. Ook wel fijn!


2 opmerkingen:

  1. Sterkte hoor, hopelijk kun je de ziekenboeg snel achter je laten. En genieten ,he, die sneeuw. Ook hier dooit het al weer aardig, maar gelukkig hebben we nu toch even het wintergevoel..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beterschap. Voor je patiƫnten !

    BeantwoordenVerwijderen