zaterdag 12 december 2015

Feest!

In de week voor sinterklaas werd ons vierde kindje geboren. Een derde dochter en wat zijn we allemaal blij met haar! Het mocht gelukkig allemaal goed gaan, maar na een pittige zwangerschap en een zware bevalling gaat het herstellen niet zo snel als ik gehoopt had. Ik moet het rustig aandoen, maar dat geeft mij wel even de gelegenheid om lekker veel te knuffelen met babylief. Daar is nu nog fijn alle tijd en gelegenheid voor. En het gaat snel, elke dag is ze weer groter en anders en kijkt ze alweer een tikkeltje wijzer de wereld in. Voorlopig dus maar niet al te veel activiteiten verwachten op mijn blog, we leven nog even op een roze wolk verder...

maandag 23 november 2015

Rustig

Nog geen babynieuws hier. Ik had graag iets anders geschreven, want zo langzamerhand begin ik het wachten wel een beetje zat te worden. Maar zolang het goed gaat wachten we maar rustig af. Ook al is het de vierde, toch blijf ik het wel een beetje spannend vinden. Alles gaat toch telkens weer anders en alsnog kun je het niet plannen. Persoonlijk zou ik het wel fijn vinden als het ruim voor sinterklaas gaat komen, dan is die spanning in elk geval uit de lucht.
Verder maar even weer wat dingetjes uitzoeken en opruimen en weer wat blogjes gaan bijlezen, wat dat betreft heb ik jullie wel een beetje in de steek gelaten de laatste tijd...

woensdag 21 oktober 2015

Een nieuwe bank

Een half jaar geleden schreef ik over onze zoektocht naar een nieuwe bank. Hier te lezen. Inmiddels staat onze nieuwe bank in huis. Het is toch een hoekbank geworden en daar zijn we momenteel heel erg blij mee. De zoektocht had nog wel wat voeten in de aarde. Zonder energie was het toch best wel inspannend en de leuke aanbiedingen waren toch niet zo heel erg geweldig.
Onze vorige banken hadden we weg bij een winkel waar je volgens de naam toch wel profijt ervan kunt hebben. Omdat de bankjes het al die tijd heel goed uitgehouden hebben voor een niet al te hoge prijs was het niet zo vreemd om daar weer te kijken. Ik geloof dat het april was dat we voor het eerst de winkel binnenstapten. Qua budget paste dat prima in ons plaatje, want in een gezin met jonge kinderen wilden we vooral ook geen fortuin uitgeven, ongelukjes komen regelmatig voor, om maar te zwijgen van het idee dat een bank toch wel op een trampoline lijkt...

In die bewuste winkel vonden we wel een paar banken die misschien een optie zouden zijn, maar we waren nog niet echt overtuigd en wilden al helemaal niet over één nacht ijs gaan. Dus zette ik met mijn mobieltje een stuk of drie banken op de foto, zodat we bij andere winkels konden vergelijken (mijn visuele geheugen is altijd al een vergiet geweest).
Vervolgens bleef onze bankenspeurtocht een beetje op dat punt hangen. Er waren genoeg andere dingen die onze aandacht vroegen en dus raakte een nieuwe bank een beetje in de vergetelheid. Totdat we ergens in augustus een advertentie zagen van die bewuste meubelzaak met daarin de aankondiging van een grote uitverkoop, met flinke opruimprijzen. We dachten er niet lang over na, maar gingen weer naar de winkel. Om toch een keer een knoop door te hakken als de prijzen inderdaad fiks lager waren. We bekeken weer een aantal banken en hadden uiteindelijk een voorkeur. Toen herinnerde ik me de foto's die ik in april gemaakt had en ik was benieuwd of onze voorkeur toen ook al onze voorkeur had (had ik al gezegd dat mijn visuele geheugen mij een beetje in de steek laat, ik wist het echt niet meer). En ja, het was één van de banken die ik op de foto gezet had, maar wat schetste mijn verbazing. De prijs die op de foto te zien was, was precies dezelfde als de grandioze opruimingsprijs van de bank op dat moment.
Nieuwsgierig geworden zocht ik ook de banken van de andere foto's op. En ook daar bleek dat de banken gewoon dezelfde prijs hadden als een paar maanden terug, met alleen het verschil dat er nu een spetterend kaartje bij hing met iets van 'bodemprijs' of 'dumpprijs' erop.

Hmmm dat viel een beetje tegen. We hadden gehoopt op een mooie aanbieding, maar dat zat er dus overduidelijk niet in. Intussen was er een verkoopster naar ons toegekomen met de vraag of we een keus konden maken. We probeerden te onderhandelen over de bank van onze voorkeur, maar ze kapte ons af. Er kon helemaal niets van de prijs af omdat het al bodemprijzen waren. Daar kon echt helemaal niets meer vanaf. Zelfs niet toen ik aan de hand van de foto's aangaf dat het voor ons op deze manier echt geen bodemprijs was. Wel werd er nog even benadrukt dat het alweer de laatste week van de actie was en dat we het beste toch wel zo snel mogelijk moesten beslissen.

Zij kende mij overduidelijk niet zo goed, ik had mijn hele buik vol van de winkel en was al helemaal niet van plan om zomaar de prijs neer te leggen voor een bank die al drie maanden dezelfde prijs had, maar ineens een bodemprijs was geworden.
Niet veel later zagen we onze droombank bij een heel andere zaak langskomen, met een mooie prijs en deze werd bovendien ook nog eens gratis thuis bezorgd. We twijfelden niet lang en hebben deze dan ook gekocht. Heel wat langer moesten we wachten voor de bank bij ons thuis gebracht werd, maar inmiddels staat hij prachtig in onze kamer.
Onze oude bankjes hebben inmiddels via de weggeefhoek van facebook een nieuw leven gekregen. Ik hoop dat de nieuwe eigenaren er net zo veel plezier van hebben als wij hebben gehad. Zonder al te veel moeite waren ze binnen twee uur van eigenaar gewisseld. Dat geeft toch een beter gevoel dan wanneer ze naar de stort waren gegaan.

Moraal van het verhaal? Let echt op of een aanbieding wel echt een aanbieding is, enig research kan in elk geval geen kwaad en je moet al helemaal niet geloven wat ze zeggen en schrijven, want het kan zomaar zijn dat het niet de waarheid is.

maandag 12 oktober 2015

De wachtkamer

Ik heb een hekel aan de wachtkamer. En dan maakt het mij niet uit of het de wachtkamer van de huisarts, de tandarts, het ziekenhuis of de verloskundige is. Ook al is het bij de verloskundige wel wat anders, omdat veel vrouwen daar uiteraard komen voor iets fijns. Toch hangt er meestal een soort spanning in de lucht. Stel dat het niet goed is, dan....
Bij de huisarts vind ik de wachtkamer vreselijk. Meestal is het er vol en dan heerst er vaak een grafstemming, door de doodse stilte die er heerst. En om dan met iemand een gezellig babbeltje te maken, dat is niet mijn ding. Vragen waarom iemand bij de dokter zit vind ik echt not done, maar om een praatje te maken over het weer voelt ook weer heel raar. Als ik er moet komen dan neem ik regelmatig een kind mee. Meestal omdat dat kind dan naar de dokter moet, maar ook als ik zelf moet, dan neem ik liever een kind mee (mits het uiteraard niet al te ernstig is) zodat de stilte in de wachtkamer een beetje teniet wordt gedaan door een spelend kind.

Vanmiddag moest ik ook even naar de dokter, een vitaminespuit halen in verband met mijn zwangerschap. Ik had jongste dochter mee, mijn steun en toeverlaat 'doet het niet pijn mama? Ik geef er straks wel een kusje op, goed?' heerlijk :-).
Dit keer was het heel rustig in de wachtkamer, vlak voor mij ging een man zitten in de verder lege wachtkamer en hij had overduidelijk wel behoefte aan een praatje. Het begon met dat het zo rustig was, waarop ik zei dat het dan te hopen was dat er dan niet veel zieken waren. Toen vroeg hij me of ik voor mezelf moest of voor mijn dochter. Dat vond ik wel een vreemde vraag, dus antwoordde ik dat het in verband met een zwangerschap het niet erg is om naar een dokter te gaan. Hij haastte zich om te zeggen dat hij ook niet ziek was, alleen had hij last van een schimmelinfectie op een plaats, die ik liever niet had geweten. Gelukkig kwamen er toen nog een paar mensen binnen, waardoor het weer 'vertrouwd' stil werd in de wachtkamer. Heerlijk haha! De volgende keer ook maar geen praatje over hoe rustig of hoe druk het wel is. Op sommige informatie zit ik nooit te wachten!

Hebben jullie ook een hekel aan de wachtkamer, of maak je wel gezellig met iedereen een praatje?

woensdag 7 oktober 2015

Aan taaaafel!

Aan taaaafel! In veel gezinnen zal het wel dagelijks te horen zijn. Het moment dat het eten klaar is en de tafel gedekt staat. Tijd om te eten. En dan moeten er uit alle uithoeken van het huis mensen en kinderen naar beneden komen om plaats te nemen aan tafel om het eten te nuttigen.
Bij ons gaat het vaak wel zo. Iedereen aan tafel en dan gaan we eten. Toch merk ik ook regelmatig dat het voor veel mensen niet zo heel vanzelfsprekend is om altijd aan tafel te eten. Zelfs niet de warme maaltijd. Sommigen eten standaard achter de tv. Dat lijkt mij niet zo heel erg gezellig. Het eten is bij ons voor een deel ook een sociale aangelegenheid waarbij er vaak heel wat afgepraat wordt. Ook beleef ik veel plezier aan het koken dat ik het niet zo fijn zou vinden als dat gedachteloos in alle magen zou verdwijnen. Ook ben ik bang voor smeerpartijen, helemaal met rode pastasaus zou ik dat toch wat minder waarderen. Nu zal het vast zo zijn dat als de kinderen ouder worden er steeds minder gemorst wordt en dus zal dat wel minder worden door de jaren heen, maar toch. Wij eten aan tafel. Behalve met een verjaardag als er te veel mensen zijn om een fatsoenlijke plek aan tafel te krijgen. Dan verspreiden we ons, zodat de mensen die wel aan tafel willen eten dat doen, terwijl de rest door de kamer heen zit.

Met het ontbijt en lunch eten we meestal brood en ook dat doen we vrijwel altijd aan tafel. Ik vind dat heel relaxed. Brood smeren is veel minder vermoeiend als ik erbij zit dan om dat staande te doen bij het aanrecht. En de broodkruimels blijven op deze manier in de buurt van de tafel. Helemaal 's morgens als ik alle broodbakjes moet vullen en tegelijk ook de hongerige monden moet vullen vind ik het wel ideaal om zo ook nog wat toezicht te kunnen houden.
Maar toch vraag ik me soms af of het wel zo efficiënt is om het op deze manier te doen. Ik ben eerst tijd kwijt met het tafel dekken. En na de maaltijd moet alles weer opgeruimd worden. Terwijl als je smeert bij het aanrecht een potje pakt dat je nodig hebt en dat ook meteen weer opruimt. Dan blijf je niet zitten met de zooi die je nog moet opruimen. Vooral als ik de kinderen naar school heb gebracht en de hele ontbijtboel staat nog op tafel, baal ik daar wel een beetje van. Natuurlijk zou ik eerder kunnen opstaan, maar dat vooruitzicht klinkt voor mij niet echt aantrekkelijk...

En nu ben ik wel heel benieuwd hoe jullie dat doen. Eten jullie altijd aan tafel, of verschilt dat per maaltijd? En waarom doe je dat, of juist niet?

zaterdag 26 september 2015

Nazomer en dekbedden tip!

Zou er nog een nazomer komen? Ik hoop het! Grijs weer is niet helemaal mijn ding en nu ook de verkoudheid en snottebellen weer hun intrede hebben gedaan in ons huis verlang ik toch ook wel weer naar een paar mooie zonnige dagen. De afgelopen tijd hebben we ook af en toe wel zo'n dagje gehad. Even buiten zitten in het zonnetje, beddengoed buiten aan de lijn, heerlijk! Dan ben je die regendagen ook snel weer vergeten.
Vanmorgen begon het hier veelbelovend met een heerlijk zonnetje, maar met dat ik de was wilde ophangen trok de lucht toch dicht met donkere wolken. Dus hangt de was weer eens binnen. Jammer! Volgens mij is er nog geen drup regen gevallen, maar de dreiging ervan is ook niet zo heel fijn. Ik geloof dat de vooruitzichten voor komende week wel aardig goed zijn, dat hoop ik dan maar. Want erg veel zin om de zomerkleren op te ruimen heb ik nog niet en de hoop op nog een paar dagen mooi weer is voldoende om het gewoon lekker uit te stellen!

De dekbedden heb ik al wel weer omgewisseld van de kinderen. Elk heeft een eigen vier seizoenendekbed en het zomerdeel was toch wel wat fris aan het worden. Zelf hebben we het zomerdeel er nog wel in, wellicht dat dat bij een volgende bedverschoning ook verwisseld gaat worden. Maar erg koud heb ik het tot nu toe nog niet gehad. Het nadeel van al die verschillende dekbedden is dat je ook altijd een deel hebt wat je niet gebruikt. Eerst had ik ze op zolder liggen in een vaste kast, maar het is telkens een behoorlijk volume en het neemt behoorlijk wat ruimte in. Ook is het telkens (nou ja, maar twee keer per jaar, maar toch) een gesleep om ze te verwisselen. Maar inmiddels heb ik er een prima oplossing voor gevonden. Het deel wat ik niet gebruik vouw ik op en leg dat onder het hoofdeinde van de matras in bed. Helemaal met wat verkoudheid is het helemaal niet erg om een beetje hoger te liggen met je hoofd, en bij jonge kinderen zonder dikker kussen toch ideaal om zo het bed zonder al te veel moeite iets omhoog te laten lopen. Het scheelt veel ruimte op zolder en gesleep en ik ben de dekbedden nooit meer kwijt. Bovendien is het meteen duidelijk welk dekbed van welk kind is. Niet dat het erg is dat het verwisseld wordt, maar toch ;-) Dat het zo simpel kan zijn!

Bij ons werkt het dan weer niet, want met een boxspring is het een stukje minder handig (en het oog wil tenslotte ook wat ;-)

donderdag 10 september 2015

Oeps hahaha

Vanmorgen kreeg ik een heel grappige mail. Ik heb hem even hier onderaan neergezet. Ik ben namelijk, schrik niet, gisteren door rood gereden. Gisteren nota bene. Hahaha, dat gaat nogal moeilijk als je geen auto van binnen hebt gezien, laat staan een verkeerslicht. En op door rood rijden daar staat een boete op. Een fikse boete, snif snif. Maar, voorafgaand aan deze mail schijn ik verschillende schriftelijke brieven te hebben ontvangen, die ik nooit betaald heb. Oeps. Ik hoorde vannacht al regelmatig het geklepper van de brievenbus, toch dom van mij om daar toch geen aandacht aan te schenken. En nu moet ik binnen drie dagen betalen. Ik ben heel benieuwd of de banken in het weekend ook zaken willen doen met deze instantie. Ik niet namelijk.
Zo'n mail komt toch helemaal niet geloofwaardig over? Zonder enig bewijs (kenteken) en zonder plaatsaanduiding waar het verkeerslicht staat, neemt toch helemaal niemand zoiets serieus? Zelfs als het er wel serieuzer uit had gezien zou ik er niet veel mee doen. Officiële instanties gaan zo niet te werk. Maar blijkbaar zijn er toch altijd mensen die erin trappen en zolang die mensen er zijn, zullen deze mails vast ook verstuurd worden.

Gevaarlijker vind ik het dat als je op een link gaat klikken in je mail en dat dan je computer geblokkeerd wordt, wat je alleen kunt opheffen door een bepaald bedrag te betalen. Ik hoorde daar laatst iets over op het journaal geloof ik. Betaal je niet, dan krijg je een of ander rottig virus op je pc waardoor je kunt fluiten naar je foto's en bestanden. Dat is iets minder oeps. Het ging dan om openstaande bedragen die je nog zou moeten betalen. Sinds ik alle financiën op een rijtje heb hier thuis weet ik precies wat ik wanneer moet betalen en aan wie. Dat is geen probleem, want normaal gesproken betaal ik alles meteen zodra ik iets koop. Maar als je het precies weet dan komen die mails niet geloofwaardig over wat mij betreft.
Krijgen jullie ook wel eens zulke 'grappige' mails?

--------------
Geachte bestuurder,
U ontvangt deze e-mail omdat uit onze administratie is gebleken dat u een openstaande bedrag heeft staan wegens het overtreden van een verkeersvoorschrift. Uit de roodlichtcamera controle is gebleken dat u door rood bent gereden. Hiervoor hanteren wij een minnelijke schikking van €238,72 (inclusief administratiekosten). Wij hebben u meerdere malen per brief verzocht om de betaling te voldoen. Dit bedrag is tot op heden nog niet voldaan.

Informatie over de overtreding en de opgelegde administratieve sanctie
Omschrijving overtreding: Rijden door rood.
Datum:                           9 september 2015
Openstaande bedrag:       €230,00
Administratiekosten:        €8,72
Te betalen:                    €238,72
Wij verzoeken u om het verschuldigde bedrag binnen 3 dagen over te maken naar tegenrekening NL64INGB0747769249 te naam van C.I.J.B. Te Leeuwaarden.
Vermeld de betalingskenmerk bij uw omschrijving: 21037432
Mochten wij uw betaling niet op tijd ontvangen zijn wij genoodzaakt het verschuldigde bedrag te verhogen.Wij hopen echter dat u voor een tijdige betaling zorgt en dat we hiermee de incasso maatregel achterwegen kunnen laten.

Hoogachtend,
Centraal Justitieel Incassobureau

dinsdag 8 september 2015

Projectjes

Bedankt voor jullie lieve reacties! Die doen me goed :-) Ik denk dat jullie gelijk hebben. Het is niet erg om hulp aan te nemen, maar praktijk en theorie zijn verschillend. En het accepteren dat is een leerproces waar ik af en toe heel ver in ben. Zo verwacht ik binnen een uurtje hier wat hulptroepen op de stoep. En ik heb al een lijstje liggen wat er kan gebeuren. Want ik zit weer eens uitgeteld op de bank. Het moment dat 's morgens iedereen de deur uit is ervaar ik als de finish van een halve marathon (denk ik, want gelopen heb ik er nog nooit één). Beentjes omhoog en loslaten maar...

Mijn haakprojectje heb ik inmiddels opgestart. Ik ben toch maar gegaan voor garen van de wibra, zo'n grote doorzetter ben ik nou ook weer niet en ik heb boven in mijn kast nogal wat halve haakwerkjes liggen waarvan ik nu het patroon niet meer weet en ook niet meer weet welke haaknaald ik gebruikte. Oftewel goed om weer uit te halen of zo iets :). Bij een goede wolwinkel zou ik ruim 60 euro kwijt zijn aan wol om mijn poncho te maken en dat vond ik net iets te veel geld om boven onaf in de kast te laten liggen. Nu was ik tien euro kwijt en zelfs dat is voldoende motivatie om het ook maar af te maken. Uiteraard met verschillende kleurtjes waardoor ik nu al zo'n honderd loshangende draadjes heb die nog weggewerkt moeten worden. Daar heb ik nog niet zo heel veel zin in eerlijk gezegd... Straks maar aan mijn 'hulptroepen' vragen hoe ik dat het beste kan aanpakken. Met al die halfgemaakte haakwerken boven in de kast heb ik met afwerken niet zo veel ervaring haha.

Maar zoals het er nu naar uitziet krijg ik het wel ruim voor de bevalling af, fijn om toch een doel te hebben nu ik verder niet zo heel veel kan.

maandag 7 september 2015

Dubbel

Toch maar weer een blogje van mijn hand. Niet omdat het zo goed gaat, helaas niet, maar omdat ik gewoon even moet spuien. Dus als je je goede stemming niet wilt laten bederven moet je maar niet verder lezen...
Ik ben niet zwartgallig en ook niet depressief. Ik zie ook nog wel van dingen de humor in, gelukkig. Ik ben alleen maar moe. Heel erg moe. Alle onderzoeken komen op niets uit, zelfs mijn ijzer is goed (en vanzelf weer omhoog gegaan, en dat voor een zwangere!). Ik ben daar blij om, maar een wondermiddel tegen die moeheid? Die krijg je daar niet voor, helaas. En ik ben er gewoon klaar mee om zo moe te zijn. Het duurt gewoon net even te lang. En dat ik het dan maar rustig aan moet gaan doen? Dat klinkt heel meelevend en eigenlijk best wel goed, maar dat is nogal gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Mijn man stond (uiteraard) al in een gouden lijstje, maar die krijgt van mij ook maar diamanten erbij. Hij neemt zoveel dingen over zonder klagen, wat zo fijn is. En zo zijn er gelukkig meer mensen in mijn omgeving.
Maar ik zie ook de andere kant. En dat is dat als ik me heel moe voel en amper op mijn benen kan staan, dat ik dan ook eigenlijk niet aangesproken word. Helemaal niet als je ergens gaat zitten, terwijl iedereen blijft staan. En juist op zulke momenten heb ik dan wel behoefte aan even een praatje, maar mis ik de energie om zelf iets te initiëren. Erg frustrerend, want normaal ben ik assertief genoeg om praatjes te maken zelfs met wildvreemden.

Ik ben reëel genoeg om te beseffen dat ik persoonlijk niet veel anders ben. Het is gewoon veel gemakkelijker om je 'eigen' mensen aan te spreken, dan iemand die het moeilijk heeft. En dan heb ik het (hopelijk) alleen de afzienbare termijn van de zwangerschap. Ook al zijn drie maanden voor mij nu nog veel te lang... Ik denk ook aan mensen die in een rolstoel zitten of die last hebben van chronische vermoeidheid. Respect voor Martine bijvoorbeeld van 'min of meer', je wereld kan ineens zo snel klein worden. Zonder dat je het zelf wilt. Om maar van onbegrip te zwijgen. Een hard leerpunt voor mij op deze manier, om toch wat meer om te zien naar mensen die het moeilijk hebben, eenzaam zijn of afzijdig staan in een groep. Het is veel te gemakkelijk om te denken dat ze er zelf voor kiezen. Dubbel.

Iets anders wat ik heel erg dubbel vind is het aannemen van hulp. Daar ben ik niet zo heel goed in. En dat komt omdat ik het gewoon zelf wil doen. Ik moet nu wel, omdat het niet anders kan. Man heeft een volledige baan en kan gewoon niet alles opvangen wat ik deed. En dus krijg ik af en toe hulp van buitenaf. Daar ben ik heel erg blij mee, maar dat leidt ook wel regelmatig tot frustraties bij mij omdat ik het anders gewild had. Hoe ga ik daar mee om? Mentaal heb ik echt genoeg te doen en door te worstelen hoor ;-).
Een voorbeeld? Ja, wij vinden pannenkoeken erg lekker, ja lekker als je iets langs wilt brengen. Maar dan blijken het pannenkoeken te zijn die met een of andere standaardmix gemaakt zijn en die we toch echt minder lekker vinden. Hetzelfde geldt voor bietjes of wortels die ik echt niet lekker vind als ze met suiker zijn klaar gemaakt. Jarenlang koken zonder pakjes en zakjes maakt je blijkbaar kritischer wat eten betreft, en dus kook ik toch maar liever zelf. Dom? Ik weet het niet. Mijn hersenen maken af en toe overuren met alleen maar de vraag wat ik het beste kan doen, kan zeggen en kan reageren.
Dat geldt ook wel een beetje voor bloggen. Ik ben lang niet altijd in de stemming om vrolijk te reageren of te bloggen. Ik wil ook niet de chagrijn worden die altijd moet uitstralen dat het minder goed gaat dan ik gewend ben. Er zijn ook in mijn leven heel veel dingen die wel goed gaan en waar ik heel dankbaar voor ben en ik geniet nog steeds met volle teugen van mijn zwangerschap. Maar soms verdwijnt dat even naar de achtergrond. Jullie moeten het me maar vergeven. Soms is het gewoon niet anders. En dan blog ik maar niet, terwijl ik eigenlijk best wel graag wil bloggen. Dubbel...

En tegelijk blijf ik hopen en bidden dat het snel weer beter gaat en blijft. Wellicht is het na de zwangerschap gewoon weer voorbij.

maandag 24 augustus 2015

Gastvrijheid

Ik vind gastvrijheid best wel belangrijk. Ik zou best graag een huis willen hebben waar mensen graag zouden komen en dat ook doen. En geloof me, iedereen is hier ook welkom. Er is slechts één ding waar ik dan met enige regelmaat tegenaan loop en dat is dat ik niet een huishoudwonder en poetswonder ben. Het is wel eens voorgekomen dat er zoveel speelgoed op de banken lag dat ik niet eens een fatsoenlijke zitplaats kon aanbieden. Onze kinderen vinden het namelijk leuk om een bank om te toveren tot boot waarmee ze op vakantie gaan en dan ook alles, maar dan ook alles 'moeten' meenemen. En mensen uitnodigen voor een bakje koffie terwijl ik weet dat de wc echt echt echt heel nodig geschrobd moet worden is ook niet zo'n aanlokkelijk idee.
Momenteel is het in mijn energieloze staat wat dat betreft vreselijk. Alles heeft een achterstand en de ergste dingen houden we wel bij, maar het lukt gewoon niet om met drie kinderen erbij alles opgeruimd en schoon te houden. Ondertussen ben ik er wel redelijk laconiek onder geworden. Ik moest wel anders werd ik helemaal gek. Maar dat dingetje van bezoek en gastvrijheid... dat blijft.

Toen las ik een stuk uit een boekje en dat wil ik ook even met jullie delen, wat mij aan het denken zette.
'Je huis openstellen voor anderen, is een geweldig talenten een verwaarloosde discipline. Alleen vergeten we de werkelijke bedoeling van gastvrijheid vaak. Het achterliggende idee is dat vrienden, familie, verwonde en vermoeide mensen naar jouw huis komen en er geholpen en verfrist weer weggaan. Gastvrijheid draait echter maar al te vaak uit op een zenuwslopende ervaring voor zowel de gastheer en gastvrouw als de gasten. In plaats van gasten op hun gemak te stellen, zetten we hen op voorhand al op het verkeerde been door ongevraagd te melden hoe 'eenvoudig' het eten is, wat een rommel het is en dat het gedrag van de kinderen ons spijt. We fokken onszelf op en raken waanzinnig druk op de verkeerde manieren, omdat we het belangrijker vinden om goed over te komen dan om goed te doen. Dus in plaats van onze gasten te bemoedigen, gaan zij zich verplicht voelen om ons te bemoedigen, door ons voortdurend te verzekeren dat alles in orde is. Het openstellen van je huis kost tijd, maar hoeft niet je leven te gaan bepalen.' (Uit 'veel te druk' door Kevin DeYoung)

Bij deze dus ga ik me niet meer verontschuldigen voor rommel en viezigheid en voor het gedrag van onze kinderen. Relaxed!!! Hihi ik ben heel benieuwd of ik dat überhaupt wel kan, maar ik vind het een goed streven. Er zijn belangrijker zaken om me druk over te maken... Dat je het even weet als je hier op de bel drukt voor een bakje koffie. Wees welkom :-)

dinsdag 18 augustus 2015

Weer naar school

Het is weer rustig hier in huis. De oudste twee kinderen zijn inmiddels weer naar school, wat helemaal geen straf is met dit weer. Om ze binnen een beetje in het gareel te houden is momenteel niet zo gemakkelijk. Met name onze oudste had toch wel erg veel last van spanning, vanwege het naar groep drie gaan. Als moeder kun je dan wel honderd keer zeggen dat het wel meevalt, dat het écht wel leuk is en dat het heel snel went, maar echt de zenuwen wegnemen dat kan natuurlijk alleen het ritme van school. Gisteren viel de eerste dag gelukkig reuze mee, maar 's avonds kwam er wel weer de ontlading. Het zal na een paar dagen weer hopelijk helemaal over zijn. En dan zijn we ook echt weer klaar voor een nieuw schooljaar.

Met mijzelf gaat het momenteel niet zo goed. Ik schrijf wel momenteel, maar eigenlijk heb ik het dan over de afgelopen tien weken. Ik ben vooral erg moe. Niet in de zin van dat ik de hele dag in bed lig te slapen, maar meer dat ik na heel weinig inspanning gewoon bekaf ben. Een loom gevoel in benen en armen, waardoor ik meer aan het uitrusten ben, dan activiteiten aan het doen ben. Gelukkig gaat het met het kindje erg goed, dat geeft toch wel een gevoel van rust en zo te voelen is het weer een actievelingetje, heerlijk :-). Dat is meteen ook de reden dat ik mijn blog ernstig heb verwaarloosd de afgelopen tijd. Tegelijk heb ik wel een bepaalde behoefte aan schrijven. Dus waarschijnlijk zal ik de komende tijd hier weer wat meer te vinden zijn.
Alhoewel... ik heb ook weer een nieuw haakproject in mijn hoofd. Geen klein projectje, maar een heuse draagponcho voor mijzelf. Alleen nog goed garen/goede wol ervoor vinden. Weet iemand een webwinkel die aan te raden is qua prijs/kwaliteit en genoeg keus heeft? Want energie om uitgebreid in echte winkels te gaan shoppen, dat zit er momenteel niet in. Wat voor soort wol kan ik voor een draagponcho het beste gebruiken? Iemand een tip? Alvast bedankt!

donderdag 18 juni 2015

Besparen in de supermarkt

Ik denk dat iedereen wel weet dat je in de supermarkt veel kunt besparen. Je kunt bijvoorbeeld bij veel producten kiezen voor de A-merk variant, maar vaak is hetzelfde product van het huismerk of budgetmerk een stuk voordeliger, terwijl de kwaliteit niet altijd veel minder is. Een kilo van gesneden, gewassen en verpakte groente of fruit is ook meestal veel duurder dan een kilo van de ongesneden en ongewassen variant. En als je een product hebt dat in verschillende hoeveelheden wordt verkocht, dan kan de prijs ook heel erg variëren. Vaak is een grote voordeelverpakking in verhouding voordeliger, dan kleine verpakkingen, maar stink er niet altijd in, want soms is dat gewoon niet zo.

In elk geval let ik op deze dingen bij het boodschappen doen en ik weet van veel bloggers dat zij precies hetzelfde doen bij het doen van de boodschappen. In de winkel zal dat ook veel vaker gebeuren, maar ik heb dat nog nooit heel bewust gezien. Tot gisteren dan. Toen zag ik een heel grappige situatie dat een man bij de bloemkolen stond die allemaal mooi verpakt waren in prachtige, grote, groene bloemkoolbladeren. Hij nam een bloemkool en begon doodgemoedereerd alle groene bladeren eraf te pellen. Ik vermoed dat zijn tienerdochter stond toe te kijken, want zij vroeg hem wat hij aan het doen was. De man aarzelde geen moment en vertelde dat hij echt niet van plan was om voor al die groene bladeren te betalen. Toen merkte zijn dochter fijntjes op dat je de bloemkool niet per gewicht betaalde, maar per stuk en dat hij dus echt niet meer hoefde te betalen voor die groene bladeren. Wat de reactie van de man daarop was weet ik niet, want ik was ondertussen doorgelopen. Maar inwendig moest ik wel een beetje lachen om die slimme bespaaractie van de man. Hij zal vast geen konijnen thuis gehad hebben...

woensdag 17 juni 2015

Energie

Uit de reacties op mijn vorige blogje blijkt dat ik niet de enige ben die weleens kledingstukken kwijtraak. Heel frustrerend als je iets kwijt bent geraakt wat je echt niet graag wilt missen. Meestal vind ik alles vrij snel wel weer. Zo maandag ook. Ik zocht naar de broek van zoonlief, maar ik kon hem nergens vinden. Toen bedacht ik mij de mand met schoon wasgoed die al tijden op onze kamer stond, zou hij hem daar in gelegd hebben? Niet dus. Maar wel vond ik daar mijn (vieze) pyjama terug. Dat raadsel was dus uiteindelijk vrij snel weer opgelost. De broek van zoon hield ik maar even voor gezien. Ik had mijn best gedaan, maar heb hem niet gevonden. 's Avonds stopte ik hem onder en schudde nog even de dekens op en wat kwam er uit het dekbed? Jawel, zijn broek. Zo zie je maar weer, meestal vind je iets terug als je daar niet naar op zoek bent.

Hoe het komt dat ik vrijwel nooit sokken kwijt raak? Ik gooi altijd alle vieze was inclusief sokken gewoon in de wasmachine, maar ik hang de sokken altijd bij elkaar per paar op. Zo zie ik meteen of ik een sok mis, of niet. Ik hang ze altijd over de zijkant van een rekje, waar geen andere was komt te hangen, mis ik een sok, dan laat ik de andere hangen zodat ik de andere erbij kan hangen als ik die gevonden en gewassen heb. Bij het afhalen van de was doe ik eerst de sokken, die vouw ik meteen samen, zodra ik achteraf niet de sokken moet sorteren. Heel handig vind ik zelf en zo raak ik zelden een sok kwijt.

Die sokken, dat gaat wel, maar de rest van de was loopt de laatste tijd een beetje achter. Dat komt door een totaal gebrek aan energie. Ik ben allang blij dat alles schoon gewassen is, voor strijken heb ik weinig energie, terwijl ik dat altijd een leuk klusje vind. Gelukkig krijg ik momenteel weer vitamine B12 spuiten, maar voordat die echt gaan werken zijn we weer een paar weken verder ben ik bang. Ik ben er dit keer op tijd bij gelukkig, maar dat ik dat ook echt nodig heb, vind ik toch echt minder leuk. Ik ben wel blij dat er wat aan gedaan kan worden. Ik zou niet weten hoe ik anders ons huishouden zou moeten runnen...

maandag 15 juni 2015

Groot mysterie

Ik ben een pyjama kwijt. Van mijzelf. En dat vind ik op zijn minst heel suf. Echt heel erg suf. Want hoe kun je nu een pyjama (twee-delig zelfs) kwijtraken en hem ook niet weer kunnen vinden?
Ik weet nog wanneer ik hem voor het laatst aan had. Anderhalve week geleden. Ik kan terughalen dat ik daarna heb gedoucht. Maar wat ik toen met die pyjama heb gedaan? Dat is mij een groot raadsel. Diezelfde dag gingen wij namelijk een weekend weg en toen heb ik bewust een schone pyjama meegenomen.
Meestal heb ik een goed geheugen. Helemaal als ik niet zwanger ben, dan kan ik me dingen vrij goed herinneren. Maar na het weekend weg wist ik echt niet meer wat ik ermee gedaan had en waar ik hem zou kunnen terugvinden. Inmiddels heb ik alle vieze was wel gewassen, maar ik ben hem niet tegengekomen. Zo'n ding kan toch niet zomaar anderhalve week verstopt blijven of erger nog helemaal verdwijnen? Het was een wat oudere pyjama die niet eens meer zo heel mooi was, dus in die zin vind ik het niet erg, maar ik vind het vooral heel frustrerend dat ik niet weet wat er mee gebeurd is.
Gelukkig ben ik niet de enige. Vanmorgen kon onze vierjarige zoon zijn broek van gisteren niet meer vinden. Dat was een groter drama, want hij wilde hem per se aan. Uiteraard had hij geen idee meer waar hij hem had uitgedaan, laat staan waar hij hem neergelegd had. Of neergegooid, want zijn kledingstukken vliegen nog wel eens de kamer door, of de trap af, of... Vanmorgen kon ik hem ook zo snel niet vinden, maar ik zal straks eens boven op zijn kast gaan kijken. Ik ben heel benieuwd waar ik die broek ga tegen komen. En of ik mijn pyjama nog weer terug zal vinden en vooral waar dat zal zijn. De grootste mop is wel dat ik vrijwel nooit sokken kwijt raak, daar hoor ik andere mensen nog weleens over klagen. Raken jullie wel eens kledingstukken 'kwijt'? En waar vind je ze dan weer terug? Of blijven ze weg?

woensdag 3 juni 2015

Huizen te koop!

Nee, ons huis staat niet te koop en komt voorlopig ook niet te koop. Ook al zien we af en toe wel prachtige huizen voorbij komen, waarbij we ook wel weer de negatieve kanten van ons huidige huis zien. Gelukkig heeft ons huis ook een aantal positieve punten gelukkig. En op nog geen 500 meter afstand van de basisschool van onze keus, dat vind ik toch wel één van de grootste pluspunten. Ook man hoeft nog geen tien minuten te fietsen naar zijn werk. Erg luxe vind ik dat. Maar soms blijven we dromen over een ander huis met wel een bijkeuken bijvoorbeeld. Of net even wat meer ruimte rondom het huis. Of toch vrijstaand zodat buren niet snel last van ons zullen hebben (en andersom).

Maar voordat we een ander huis zouden kopen zullen we toch op de een of andere manier ons huis kwijt moeten. En een tijdlang had ik daar een hard hoofd in. Dat kwam voornamelijk door het huis van de buren waar na drie jaar pas de eerste serieuze kijker op afkwam. Begonnen ze met een vraagprijs die gelijk was aan onze aankoopprijs, uiteindelijk hebben ze hem voor zo'n 30.000 minder verkocht. En in deze prijscategorie praat je dan al snel over een daling van zo'n 20%.
Maar de laatste tijd gaat het toch net even iets anders. Een soortgelijk huis in de buurt kwam te koop voor 15.000 méér dan onze aankoopprijs. Dit huis heeft dan wel een garage en kunststof kozijnen, maar qua buurt en woning (ook een tussenwoning) verder precies gelijk. Na 5 dagen merkte dochter verbaasd op dat het huis nog steeds niet verkocht was. Maar ik vertelde haar dat dat ook nog wel eventjes kon duren. En wat schetst mijn verbazing? Na twee weken was het verkocht!

Nu staat er in onze straat weer een huis te koop. Dit keer is het geen tussenwoning, maar een hoekhuis, met aangebouwde garage. En wat denk je? Er is een vanaf prijs die begint bijna 10.000 euro hoger dan onze aanschafprijs. Ik heb toch een beetje het idee dat een vanaf prijs gezien wordt als een scherpe prijs waarvoor het huis in de markt wordt gezet. Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan met dat huis. Of het ook zo snel verkocht zal zijn en voor welke prijs. Toch leuk om te volgen wat de woningen in de buurt doen, want dat heeft wel degelijk invloed op de waarde van je eigen woning.
Volg jij ook een beetje de aan- en verkoop van woningen in je buurt? Of ben je tevreden met waar je woont en houd je je daar niet mee bezig?

dinsdag 2 juni 2015

Aanrommelen

Ik doe op dinsdag meestal de weekboodschappen. Dat komt omdat we altijd brood bij de bakker bestellen die op dinsdag een leuke actie heeft, drie broden voor een leuke prijs. We bestellen er dan altijd zes en omdat ik die niet op de fiets haal en ik dus toch al met de auto onderweg ben ga ik door naar de winkel voor de 'grote' boodschappen. Gisteren beviel het wel erg goed dat ik voor de koffie al op pad was geweest en dus besloot ik vanmorgen maar meteen de boodschappen te doen. Het weer nodigde niet echt uit om naar buiten te gaan, maar omdat ik net terug was van school vond ik dat minder erg. En ik ken mezelf wel zo goed dat als ik eerst andere dingen zou gaan doen dat de drempel steeds hoger zou worden om de deur uit te gaan met dit weer.

En dus zit ik nu aan een heerlijk kopje koffie en zijn de boodschappen al in huis! Anders was ik vast in huis aan het aanrommelen geweest. Hihi ik kreeg gisteren de vraag wat ik daaronder verstond. En daar moest ik wel even over nadenken. Ik zal niet zeggen dat het altijd hele nuttige dingen zijn, maar er zitten ook van die kleine karweitjes tussen die gedaan moeten worden, en die je toch nooit in gedachten schieten als je bedenkt wat je allemaal gedaan hebt.
Wat ik dan anders gedaan zou hebben? Eerst zou ik de ontbijtboel opruimen (we eten altijd met het hele gezin aan tafel) en de vaatwasser uitpakken. Vervolgens zou ik een rondje door het huis doen om alle oud papier te verzamelen en daarna de papiercontainer aan de weg zetten. Nu heb ik het niet gedaan omdat er gesproken werd over storm en met de vorige storm in gedachten staan omgewaaide papiercontainers nog op mijn netvlies. De inhoud van die containers hing in de bomen en struiken de hele straat door. Het was niet onze container, maar ik moet er ook niet aan denken dat al mijn oud papier overal heen waait. Gelukkig hebben we een nee/ja sticker op de brievenbus, zodat we best een keertje kunnen overslaan.
Daarna zou ik onder de douche zijn gesprongen. Want mijn wekker eerder zetten om dat te doen... zou veel beter zijn inderdaad, maar avondmens als ik ben werkt dat toch niet echt. 's Avonds douchen werkt bij mij niet omdat ik daar veel te wakker van wordt en ik dan helemaal niet kan slapen. Dan zou ik een wasje aanzetten en boven alles even een klein beetje ordelijk maken. En vervolgens de laptop aanzetten om even de mail te bekijken en te beantwoorden. Soms even een paar blogjes lezen of een spelletje doen. Vanmorgen zou ik ook even de financiën erbij pakken, want maandelijks maak ik een overzicht en ik ben nu wel erg nieuwsgierig naar de maand mei en aangezien ik er gisteren niet aan toe ben gekomen...
En dan is de morgen alweer half voorbij. Tja... aanrommelen, ik krijg daar niet altijd een goed gevoel van, maar het is vaak toch wel handig als dat wasje is aangezet of dat de ontbijtboel is afgeruimd.

Mijn kopje koffie is op en dit blogje geschreven. Dan ga ik nu maar verder met aanrommelen: eerst die financiën maar bekijken en vervolgens een heerlijke warme douche. En tussendoor nog maar een paar nijntje-boekjes voorlezen, ook heel nuttig!

maandag 1 juni 2015

Maandag

Op maandag kom ik meestal moeilijk op gang. Op de een of andere manier zit de rust van zondag nog in mijn hoofd en in mijn lijf. Maar vanmorgen werd dat een stuk gemakkelijker gemaakt doordat ik iets na half 9 een afspraak had. Man bracht de kinderen naar school en ik was dus al vroeg op pad. Meteen door naar de winkel voor een paar 'vergeten' boodschappen en toen was ik ruim op tijd voor mijn kopje koffie thuis.
Het geeft toch wel een goed gevoel om een kopje koffie te drinken terwijl je toch al het een en ander hebt gedaan. Meestal breng ik 's morgens eerst de kinderen naar school om vervolgens wat te gaan aanrommelen in huis. Moet ik nog naar de winkel dan zit ik altijd met dat kopje koffie in mijn maag euh hoofd. Drink ik die zoals gebruikelijk om een uur of 10 dan is de ochtend al bijna helemaal voorbij voor ik terug ben van de winkel. Drink ik die iets eerder om een uur of half 10 dan drinkt het niet alleen iets minder prettig, maar op de een of andere manier duurt het dan alsnog lang voor ik daadwerkelijk weg ben.
Wat een geneuzel over koffie zeg. Het lijkt wel alsof ik heel erg verslaafd ben, maar meestal drink ik maar twee kopjes koffie per dag. 's Morgens één en 's avonds één. Dat valt dus eigenlijk best wel mee.

Vervolgens verschoonde ik ons bed. En ik weet niet of ik heel erg optimistisch ben, maar het beddengoed wappert buiten in de zon, euh die schijnt weer eens achter een aantal dikke wolken. Ik heb buienradar van tevoren gecheckt en het zal de komende uren droog blijven. Maar de stoep was om een uur of half 12 nog niet helemaal droog. Ik hoop dat mijn was sneller droogt. Gelukkig is het redelijk dun katoen, dus ik heb goede hoop en anders moet het maar nadrogen in het trapgat, want een droger heb ik niet. Niets is zo fijn als beddengoed dat buiten is gedroogd. Helemaal als het zulke grote stukken zijn van ons bed. Gelukkig is er mooi weer in aantocht als ik de berichten mag geloven, dus de rest van de bedden ga ik maar later in de week doen.

Vervolgens had ik ook nog eens ruim de tijd om de aardappels voor de ovenschotel van vanavond te schillen en te koken. Dat scheelt mij vanmiddag weer wat werk. Het was dan niet zo handig om bij het weggooien van de schillen de helft te laten vallen in de speelgoeddoos van dochterlief. Maar gelukkig zijn dat soort dingen snel opgeruimd.
Tussendoor ook nog een paar wassen van de lijn gehaald en opgevouwen en een belangrijke mail verstuurd. Ach, genoeg te doen en als ik nou eens elke dag zo'n productieve dag zou hebben... Daar gaan we voor. Maar om als beloning om aan het eind van de week heerlijk in het zonnetje te kunnen zitten... Dat zou wel fijn zijn.

vrijdag 29 mei 2015

Ik ben er nog!

Ja hoor, ik leef nog, ook al heb ik dit blog de laatste tijd behoorlijk verwaarloosd. Via bloglovin houd ik activiteiten en schrijfsels op andere blogs aardig bij, maar op de een of andere manier kan ik mij er niet toe zetten om zelf te reageren of hier stukjes te schrijven. Dat komt vast wel weer, want op de een of andere manier kan ik ook niet zonder. Het is toch min of meer een stok achter de deur die ik af en toe zeker kan gebruiken.
Inmiddels is er hier wel het een en ander gebeurd en de meeste impact heeft toch wel de zwangerschap van een vierde kindje. Met mij gaat het gelukkig erg goed, en met mijn buik nog beter. Dat had van mij niet zo snel hoeven te gaan, maar er is gelukkig een goede reden voor. Wij zijn er in elk geval heel erg blij mee en God er dankbaar voor. Maar vanuit mijn omgeving krijg ik soms niet eens een reactie of een felicitatie, soms alleen de vraag of we er wel blij mee zijn. Uhm.... Familie en goede vrienden reageerden wel heel positief, maar buren en (vage) kennissen hebben blijkbaar wel wat vraagtekens bij deze zwangerschap. Ach, ik probeer me maar niet te verdedigen of me er wat van aan te trekken, maar het valt mij toch wel tegen.

Ik ben dan vooral nieuwsgierig waarom ze dan zo (niet) reageren. Vinden ze ons geen goede ouders? Zijn ze jaloers? Zijn ze bang dat wij veel hulp nodig zullen hebben en daarbij op hen een beroep doen? Ik ben bang dat het vooral door de huidige maatschappij komt. Bijna iedereen is hier (noodgedwongen) tweeverdiener, elk kind moet natuurlijk naar zwemles, op een sport, een muziekinstrument leren spelen, het liefst ook nog naar een aantal feestjes en schoolactiviteiten etc. En met vier kinderen is dat gewoon een stuk lastiger te realiseren dan met twee kinderen. Maar dan nog is het niet onmogelijk. Ik krijg wel hoe langer hoe meer een hekel aan de druk die anderen je kunnen of willen opleggen. En die ze ook zichzelf (willen) opleggen.
Momenteel hebben wij gelukkig vooral veel rust in huis met weinig verplichtingen. Ook sociaal verplichten wij ons niet zo snel. Dat geeft rust, vooral doordat we niet veel moeten, maar vooral veel dingen doen die we willen. En dat zouden meer mensen moeten doen denk ik. En dan kan het best zijn dat dat een vierde kindje is :-)

donderdag 9 april 2015

Afval

We scheiden flink wat afval en dat is te merken, want ik hoef niet elke keer meer de rolcontainers aan de weg te zetten. We hebben een ja/nee sticker op de deur wat heel veel papier scheelt. Folders en blaadjes die we meestal ongezien bij het oud papier gooiden, of we werden aan het denken gezet over aankopen die we normaal nooit gekocht zouden hebben. Bovendien zat elke keer de papiercontainer zo vol dat hij telkens aan de weg gezet moest worden (1 keer in de 4 weken). Momenteel is het helemaal niet erg als we het een keer of vaker vergeten.

Buiten hebben we een vuilnisbak voor het plastic. Sinds januari mag daar ook drinkkarton en blik in. Hoewel we er wel proberen op te letten hebben we toch elke week wel een zak vol. Daar valt vast nog wel iets meer mee te doen. Maar daarentegen hebben we de container voor het restafval bijna voor nop. Ik denk dat we die zo'n beetje één keer in de 2 a 3 maanden aan de weg hoeven te zetten.
De GFT bak zetten we wel wat vaker aan de weg, omdat er ook vieze luiers in gaan. Hopelijk duurt het niet lang meer of we zijn daar vanaf. Maar wat etensresten betreft gooien we minder weg dan vorig jaar. Vorig jaar werden kapjes brood nog wel eens weggegooid, tegenwoordig eten we die gewoon op. Ook vries ik sneller restjes groenten in, zodat het niet omkomt in de koelkast, of ik bedenk meteen op de dag dat er een restje over blijft wanneer we dat gaan opeten en op welke manier. Dat scheelt wel.

Ik zou trouwens veel liever een container hebben voor het plastic en toebehoren en desnoods het restafval maar in zakken langs de weg zetten. Maar ik denk dat voorlopig niet gaat komen. Ik zie zo vaak hele rijen met grijze containers bij ons in de straat, terwijl wij één van de grotere huishoudens zijn hier. Soms kan het deksel niet eens dicht. Wat mensen er dan allemaal ingestopt hebben is mij een raadsel. Onlangs zag ik dat er eentje was omgevallen. Toen zag ik dat er allemaal dichtgebonden plastic boodschappentassen in zaten. Van die tassen die je kunt kopen bij de kassa voor 10 of 15 cent per stuk (moet je nagaan, ik weet dat niet eens). Ik vraag me dan serieus af of er echt mensen zijn die zo'n tas kopen in de winkel om thuis weer een vuilniszak te hebben. Het lijkt mij een dure aangelegenheid, maar deze tassen worden in elk geval wel hergebruikt.

Vorige week met die zware storm stonden hier allemaal papiercontainers langs de weg. Niet zo heel handig, want er was een rijtje omgevallen, vast door een windstoot. Alle papieren waaiden in het rond en kwamen overal terecht. Lijkt me toch niet heel fijn om je eigen documenten door de lucht te zien vliegen zodat jan en alleman het kan lezen. Nee, wij gebruiken onze papierversnipperaar maar!

dinsdag 7 april 2015

Banken

Heeft iedereen goede Paasdagen gehad? We hebben heel traditioneel Jezus' dood en opstanding gevierd in de kerk. Eén van de mooiste feesten van het jaar. Onze dochter kwam zondagmorgen beneden en vroeg zich af waar de slingers waren, het was toch feest? Welja, de slingers hebben de feestvreugde zeker verhoogd!
En wat heb ik me weer verbaasd over de winkelkarren vol die ik donderdag bij mijn wekelijkse boodschappen langs de kassa zag gaan. Echt, waar de mensen het allemaal laten, dat is voor mij echt een raadsel. En dan zijn de meeste winkels gisteren ook nog open geweest. Want je zult net zien dat je anderhalve kar boodschappen in huis hebt gehaald en net dat ene dingetje nog vergeten bent, waarvoor je per se op paasmaandag nog weer naar de winkel moet. Ach, iedereen moet het ook een beetje zelf weten, maar ik vraag me stiekem af wat er nu nog van over is en hoeveel er weggegooid gaat worden. Ik had de normale hoeveelheid boodschappen en heb zelfs vanmorgen niet zoveel gekocht. We zingen het echt wel een paar dagen uit zonder naar de winkel te gaan. Luxe!

Voor ons was het gisteren geen geschuifel over een woonboulevard. Daar waren we zaterdag namelijk al geweest. Door al die negatieve aandacht van banken in het nieuws hebben we maar bedacht dat we gaan investeren in onze eigen bank. Een nieuwe welteverstaan. Op dit moment hebben we twee banken, maar die zijn vies. Er zitten vlekken in die we er niet meer uitkrijgen en een paar maanden terug had ik bedacht dat we dan grand foulards erover zouden doen. Het was best een leuk idee, al zeg ik het zelf, maar de uitvoering liet nogal wat te wensen over. Op de verpakking stond een mooi plaatje, maar zelfs de allereerste keer lukte het me al niet om hem zo te draperen dat het er ook maar een half zo mooi uitzag. En als het er eindelijk naar tevredenheid op lag, dan gingen er wel weer een paar kinderen op de bank zitten (helemaal terecht, want daar is een bank natuurlijk ook voor bedoeld) en wanneer ze er dan vanaf gleden zakte de grand foulard mee. Geen succes als je het mij vraagt. Uiteraard heb ik ze er helemaal verkeerd overheen gedaan, of had ik het vast moeten zetten, of... of... of...
In elk geval zijn we er klaar mee en dus op zoek naar een nieuwe bank. Eentje, zodat we flexibeler zijn in de opstelling van de kamer. Maar of het een hoekbank of een 3-zits gaat worden, daar zijn we nog niet uit. Zo'n heel grote kamer hebben we niet, waardoor een hoekbank best wel lomp kan overkomen. Aan de andere kant kun je daar wel net even wat lekkerder op liggen. Ook al slapen we altijd gewoon in bed, het idee weet je wel. Herstel, jongste dochter ligt momenteel heerlijk te slapen op de bank. Die gebroken nachten breken haar dus eigenlijk toch wel op.

We twijfelen nog even verder, eerst maar een keus maken wat het gaat worden en dan een leuke aanbieding afwachten, het komt vast goed!
Wat voor bank(en) heb jij? En bevalt dat of had je achteraf toch voor iets anders gekozen?

maandag 30 maart 2015

Belastingaangifte en goede doelen

Nog maar een paar dagen en dan is het 1 april. Voorgaande jaren was dat de datum waarvoor je de belastingaangifte moest doen. Maar vanwege drukte vorig jaar eind maart is deze datum met een maand verschoven en mag je nog tot 1 mei aangifte doen. Toch heeft het wel een paar voordelen als je voor 1 april je aangifte inlevert. Krijg je geld terug? Dan krijg je namelijk vóór 1 juli bericht (en dus ook het geld gestort). Moet je geld betalen? Dan heb je een langere betaalperiode dan wanneer je de aangifte na 1 april invult. Dus het is wel de moeite waard om het mooi op tijd te doen.

Ik heb de aangifte dit jaar al een tijdje klaarstaan. Het wachten was nog op het jaaroverzicht van onze hypotheek, maar vorige week kwam die ook binnen. Vanavond is het dus tijd om hem helemaal klaar te maken en te verzenden.

Wij krijgen gelukkig een mooi bedragje terug. En dat is voor een groot deel te danken aan allerlei giften. En daar heb ik meteen weer een paar bedenkingen bij. Want we geven niet aan goede doelen om daardoor extra belasting terug te mogen krijgen. Dan kunnen we toch verschillende dingen doen. In de eerste plaats de giften gewoon niet aftrekken. Maar dan steekt de belastingdienst het geld in eigen zak en dan geef ik het toch liever zelf uit. Een tweede mogelijkheid is om het bedrag aan giften te verhogen met het bedrag dat we daarover weer terug krijgen. We geven dan meer, maar krijgen dan nog weer meer terug uiteraard. En als laatste mogelijkheid door het bedrag wat we terugkrijgen volledig over te maken naar een goed doel. Het geld gewoon zelf houden is natuurlijk ook een optie, ook al voelt dat best wel weer raar.

Hoe gaan jullie met zoiets om? Geven jullie extra omdat je het kunt aftrekken of heb je er (net als ik eerder) ook nooit bij stilgestaan?

Toevoeging: de datum is veranderd, als je vóór 15 april aangifte doet, krijg je ook voor 1 juli bericht.

donderdag 19 maart 2015

Als God bestaat

... dan zou er toch niet zoveel ellende zijn? Zoveel rampen, zoveel oorlogen, zoveel armoede en verdrukking. Als God bestaat zou Hij er dan toch wel iets mee doen? Hij is toch goed? Soms hoor ik mensen zulke dingen zeggen.
Ja, Hij is goed en ja, ik geloof dat Hij bestaat. Ondanks alle ellende in de wereld. Van heel veel dingen weet ik ook niet waarom ze gebeuren en van nog meer dingen zou ik willen dat het gisteren al opgehouden was. Ik ga hier ook geen verklaring voor geven. Dat kan ik niet en dat wil ik niet.

Maar wat ik wel weet is dat God een goede God is. En goed in de meest volmaakte zin van het woord. Als ik het woord 'goed' opzoek in het woordenboek dan zie ik daar onder andere staan: 'deugdzaam, eerlijk, goedhartig, behulpzaam'. God is trouwens veel meer dan alleen maar goed, maar dat laat ik nu even buiten beschouwing.
Als er mensen zijn die zouden willen dat God ingrijpt in het kwaad in de wereld, aan alle ellende een eind maakt, dan maken die mensen God eigenlijk tot een rechter. En dat is niet vreemd, want ik geloof dat Hij een rechter is. Juist omdat Hij alles gemaakt heeft en alles in Zijn hand houdt kan hij er ook een rechter over zijn.
En wat doet een goede rechter? Hij oordeelt, hij is eerlijk en spreekt recht. Zonder aanzien des persoons, het maakt niet uit of je arm, rijk, blond, man, vrouw, dik, gezond of ziek bent. Het maakt zelfs niet uit dat je alleen maar ellende in je leven gekend hebt. Een rechter kijkt naar de feiten. Als je bijvoorbeeld door rood licht rijdt dan krijg je een boete. Zelfs als je in beroep bij de rechter kunt aantonen dat je duizend keer gestopt bent voor rood licht krijg je een boete voor die ene keer dat je het niet deed. Is een rechter daarmee niet goed? Nee, juist wel, anders zou het niet eerlijk zijn voor al die mensen die niet kunnen aantonen dat ze altijd stoppen voor rood licht.

Vaak zeggen mensen dat ze heel goed leven, ze zorgen goed voor het milieu, ze helpen anderen waar ze kunnen, ze zorgen niet dat andere mensen gekwetst worden. Dat is fijn. Maar ik denk dat iedereen ook wel dingen in zijn of haar leven kan aanwijzen die niet zo goed zijn. En dat is logisch, want volmaakt is er niemand. Maar wat als je voor de rechter komt te staan? Voor die goede God? Zou Hij juist niet kijken naar de dingen die niet goed zijn geweest? Net die ene keer dat je door rood reed?
Ik denk dat iedereen dan veroordeeld zou worden. Juist omdat Hij een goede God is oordeelt Hij op de feiten. En niet of je leuk, lief en aardig bent die af en toe een foutje maakt.

Oeps. Dat is even slikken, het is nooit leuk om veroordeeld te worden voor iets dat je niet goed hebt gedaan. Maar gelukkig is er een manier om aan dat oordeel te ontkomen. En die manier is Jezus. Dat is meteen ook de enige manier, want zelf moet je wel erkennen dat je zoveel dingen niet goed hebt gedaan. Daarom is het ook geweldig dat Jezus aan het kruis is gestorven. Daar heeft Hij voor onze zonden betaald. En daardoor kunnen we volmaakt voor God staan. Geloof alleen. Jezus is onze Verlosser.

woensdag 18 maart 2015

Balans

Het is alweer even geleden dat ik een berichtje schreef. En dat komt niet doordat ik geen inspiratie heb, nee ik geloof dat ik wel een stuk of tien onderwerpen zou kunnen verzinnen waarover ik graag iets zou willen schrijven. Schoonmaken, opruimen, omgaan met andere mensen, geloof, tijdsbesteding, een goede balans, lezen, belastingaangifte, koken... De laatste tijd is er over al deze onderwerpen wel een lichtje gaan branden dat ik daarover een stukje wilde schrijven. Terwijl ik het toch niet gedaan heb.
Het is zoeken naar een goede balans tussen al deze dingen. Niet alleen op papier, maar juist in de praktijk vind ik het soms lastig om iets los te laten en iets anders te doen. Zo ben ik de laatste tijd juist heel erg bezig met hoe ik op een goede manier moet omgaan met mensen die ik niet begrijp. Niet begrijp wat ze doen, wat ze zeggen en wat ze schrijven. Momenteel ben ik ook min of meer verplicht met hen om te gaan en ben ik hard aan het zoeken hoe mijn houding moet zijn. Bang om dingen te schrijven of te zeggen waar ik spijt van ga krijgen. Ik lig er gewoon halve nachten wakker van en dat is niet bevorderlijk voor mijn productiviteit overdag.
Soms zou ik eventjes een man willen zijn om dat onderwerp even in een afgesloten doosje te kunnen bewaren om het er op een beter moment weer uit te halen (een vrouw die dat kan mag trouwens ook haha). Al was het alleen maar om een goede balans in mijn leven te houden. Niet al te veel met één ding bezig zijn in mijn hoofd, maar ook tijd en volledige aandacht aan andere dingen geven.

Gelukkig weet ik dat dit 'gedoe' nog maar een korte tijd gaat duren en daarom kan ik het ook overzien, maar ook een korte tijd kan genoeg hoofdbrekens opleveren, dat weet ik wel. Hopelijk kom de balans dan ook snel weer een keer terug. Straks maar even stemmen (als ik mijn stempas kan vinden haha), dan is dat ook weer gedaan, ook al heb ik me er nog helemaal niet in verdiept. Dat is wel eens anders geweest. Maar als je hoofd ergens anders mee bezig is....

Hoe zorgen jullie voor een goede balans in je leven en lukt dat een beetje?

dinsdag 3 maart 2015

Verbazend

Over sommige dingen blijf ik mij verbazen. Zo stond er een paar weken geleden ineens een mandje met plantjes bij de voordeur. Man vond hem foeilelijk en wilde hem meteen in de kliko gooien. Ik hoop er ooit nog eens achter te komen waar die vandaan komt en heb dat dus weten te verhinderen. Er zat geen briefje bij, dus man blijft erbij dat iemand die daar voor zijn lol heeft neergezet waar wij dus geen belang bij hebben. Dus... Ik weet het ook gewoon echt niet. Erg goede oefening dus om overbodige zooi de deur uit te doen.

Gisteren wilde ik een begin maken met de belastingaangifte. Ik had alle papieren keurig op een rijtje. Alleen een jaaroverzicht van de spaarhypotheek kan ik niet vinden. En ik kan me herinneren dat ik dat vorig jaar ook niet kon vinden, ik geloof dat die pas eind maart kwam of zo. Ik geloof ook niet dat we die gegevens meteen nodig hebben, maar voor mijn eigen overzicht vind ik het wel heel fijn om alle gegevens op een rijtje te hebben.
Verder had ik andere gegevens wel weer nodig. En ik kon mij niet herinneren dat ik vorig jaar ook die gegevens moest invoeren. Toch gek hoe je sommige dingen toch snel weer vergeet. Ik weet nu in elk geval wel wat ik nodig heb en we zullen binnenkort de aangifte toch helemaal klaar maken. In elk geval heb ik in de gauwigheid toch gezien dat we waarschijnlijk geld terug gaan krijgen. Niet zo heel veel, maar terugkrijgen is in elk geval beter dan bij te moeten betalen.
Zijn jullie er ook al mee bezig geweest?

En het meest verbazingwekkende van deze week? Dat ik een reclame voorbij zag komen van een tandpasta speciaal ontwikkeld voor mannen. Whahahaha ik denk ook echt dat mannelijke tanden vrouwelijk kunnen gaan stralen door het gebruik van tandpasta. Nou ja, er zal vast vraag naar zijn, als cadeautje voor vaderdag of zo...

maandag 2 maart 2015

Resten groente

Wat doe je met een restje groente waar je niet meteen een bestemming voor weet? Ik vind dat altijd een lastige, de meest gangbare groenten die komen wel op. Maar groenten die we niet zo los eten vind ik  toch een stuk lastiger. Neem bijvoorbeeld knolselderij. Dat gebruik ik meestal alleen in de snert. Maar een hele knolselderij daar door doen, dat gaat me toch iets te ver. Onlangs heb ik een stamppotje gemaakt van een rest knolselderij, maar dat viel toch niet zo heel goed in de smaak.

Vorige week zat ik weer met een flinke knol. Ik koop altijd de grootste, helemaal als ik ze per stuk moet betalen. Maar dan vind ik het ook extra jammer als ik met een groot deel niets kan. Dit keer had ik een ander idee. Ik raspte een groot stuk knolselderij en daarna een appel. Ik deed er wat rozijnen door en wat citroensap tegen de verkleuring. Toen maakte ik een dressing van gelijke delen mayonaise met volle yoghurt op smaak gemaakt met zout, peper en paprikapoeder. Heerlijk! We hebben er een hele tijd van gegeten, met name op brood vond ik het erg lekker. Dat ga ik vaker maken!
Vanavond maakte ik een witlofsalade op dezelfde manier, alleen zonder knolselderij en citroensap uiteraard. En uiteraard hield ik ook weer wat witlof over. Wat ik nu weer moet doen met een enkel stronkje witlof? Iemand een idee? Anders wordt het over een paar dagen denk ik maar weer een witlofsalade.
Het voelt toch goed om op zo'n simpele manier minder voedsel weg te gooien. Wat dat betreft heb ik het idee dat het hier toch wel weer beter gaat dan pak hem beet een paar jaar geleden. Toen zou ik bijvoorbeeld een speciale sladressing kopen om hem na twee keer weg te gooien omdat het over datum is. Nu gebruik ik dingen die we veel vaker gebruiken en hoef ik minder weg te gooien en het grootste voordeel is dat ik het altijd in huis heb.

Gebruik jij ook veel restjes groente, of belanden ze nog al te vaak in de kliko?

dinsdag 17 februari 2015

Hoi :-)

Oh oh wat verwaarloos ik de boel hier in blogland. En stiekem is het hier thuis niet heel veel beter. Ook al is tijdens het schrijven van dit stukje de vriezer aan het ontdooien. Dus dan is dat punt wat al veel te lang op mijn lijstje stond in elk geval weer afgestreept. Ik ga nu ook maar meteen in kaart brengen wat er in zit (en wat er in komt mét datum). Zodat ik niet meer hoef te zoeken als ik iets nodig heb en ook wat beter de datum in kaart heb.
De vriezer was behoorlijk leeg, ik heb een boel weggegooid wat er deels al een jaar in lag (tenminste ik kan me van de vorige keer herinneren dat ik het er toen ook instopte, terwijl de vorige keer ook in februari was, alleen dan een jaar geleden). Ahum dat moest dus nodig gebeuren en omdat dat zo nodig moest gebeuren zag ik er steeds meer tegenop en werd de ijslaag steeds dikker en dikker.

Eens kijken of het dit jaar beter gaat. Alles wat er nu nog inzit wil ik binnen twee weken opmaken. En dan toch maar weer een beetje de vriezer gaan vullen, want een lege vriezer schijnt ook weer niet zo goed te zijn voor het energieverbruik. Maar toch wil ik ruimte overhouden om ook restjes eten in te kunnen vriezen. Daar miste ik het afgelopen jaar echt de ruimte voor. En dat betekent dat ik alleen maar dingen in wil vriezen waar ik echt meteen al een bestemming voor heb. Alleen vlees en groenten bijvoorbeeld wat we regelmatig gebruiken. En geen vlees of groenten voor een recept wat ik ooit wil gaan maken, dat moeten we meteen maar opeten. Goed streven toch?

En nu ik dit zo type bedenk ik me dat ik wel meer grote klussen gedaan heb de afgelopen weken die al heel lang op mijn to do lijstje stonden. Wat dat betreft wordt mijn hoofd ook wel weer wat leger, ook al wordt het ook wel opgevuld met andere dingen. Het is niet erg, alleen ik zou graag wat meer naast elkaar willen doen in plaats van achter elkaar. Mij focussen bijvoorbeeld op het bloggen gaat ten koste van mijn huishouden en vice versa. Als ik mij richt op een grote klus dan blijft de rest vaak ook gewoon liggen. Daar moet ik toch maar weer een wat betere modus voor zien te vinden. Misschien toch maar weer proberen om te werken met verschillende tijdvakken voor verschillende dingen. En mij daar dan weer aan houden is weer een uitdaging op zich. We zullen het zien. Hoe pakken jullie dat aan, of kun je prima verschillende dingen naast elkaar doen?

zaterdag 31 januari 2015

Wasmachines en zo...

Ik ben niet bezig met een blogpauze, maar met anderhalve week zieken verzorgen ben ik weinig aan het bloggen toegekomen. Met name een zieke peuter die vooral veel met mama wil knuffelen en graag in bed onder een dekentje wil liggen, maar niet alleen is er van bloggen niet veel gekomen. Gelukkig gaat het inmiddels weer een stuk beter zoals het er nu naar uitziet, maar toch ben ik bang dat ik er ook nog achteraan ga. De laatste twee maanden is iedereen minstens twee keer ziek geweest of heeft zich in elk geval minder fit gevoeld, terwijl ik nog redelijk fit rond huppel, terwijl ik wel met koortsige kinderen op schoot zit en tig keer per dag in mijn gezicht gehoest wordt. Ik ben benieuwd of ik de dans ga ontspringen en dat hoop ik wel natuurlijk.

Uiteindelijk hebben we wel een nieuwe wasmachine gekocht. Deze week heeft de dubbel M een mooie actie dat je geen btw hoeft te betalen. En dus hebben we er nu toch maar een besteld, want dat scheelt zo'n 85 euro op de machine van onze keus. Bovendien zit er ook nog een cashback actie op wat nog een keer 50 euro scheelt. We hebben nu gekozen voor een stuk zuiniger machine waar een kilo meer in past. Bovendien wast hij als het goed is beter op lagere temperaturen en is hij stiller. Ik ben heel benieuwd naar ons nieuwe speeltje zoals je merkt :-).
Met onze vorige hebben we bijna 8 jaar met veel plezier gewassen. Ook die kostte toen zo'n 350 euro. Nu zijn we ook zoiets kwijt en ik heb al bedacht dat we met gemiddeld 4 wassen in de week er ongeveer 25 cent per wasbeurt voor de afschrijving betalen als we er 7 jaar mee gaan doen. In de praktijk zal ik wel regelmatig meer dan 4 wassen per week doen denk ik en hopelijk doen we er ook langer mee dan 7 jaar. Ik hoop ook dat hij zo stil is dat ik er 's nachts mee kan wassen.

In elk geval zal hij niet meer regelmatig water lekken (als het goed is) wat onze huidige wel met enige regelmaat doet. Of zonder waarschuwing stoppen met een programma terwijl het nog niet klaar is. Dat in combinatie met de leuke prijs die we nu konden betalen en de extra zuinigheid van de machine heeft ons er toch toe besluiten nu al een nieuwe te bestellen, terwijl we nu toch nog wel redelijk goed kunnen wassen. Maar mijn grootste angst dat hij tijdens een grote buikgriepgolf ermee gaat stoppen hebben we hiermee als het goed is voorkomen.
Als het goed is wordt hij maandag bezorgd en dus ga ik vandaag nog maar even flink het washok schoonmaken. Met elke keer dat weglekkende water werd het er niet altijd schoner op.

Hebben jullie ook wel eens iets gekocht voor een mooie prijs voordat het oude apparaat echt 'op' was?

dinsdag 27 januari 2015

Spreuken

Er zijn heel wat spreuken, gezegdes en spreekwoorden in gebruik. En voor veel situaties kun je wel een passende en treffende spreuk vinden. En vrijwel iedereen weet dan meteen wat je bedoeld. Met bepaalde spreuken kun je ook heel goed relativeren omdat ze zo waar zijn en de boel even in een wat ander perspectief zetten. Bijvoorbeeld 'wees jezelf, want er zijn al anderen genoeg'. Zo waar en meteen een legitimatie dat je anders mag zijn.
Welke ik ook heel mooi vind is 'om bij de bron te komen moet je tegen de stroom inroeien'. Je hoeft niet met alle winden mee te waaien om bij het belangrijkste te komen. Wat vind je belangrijk in je leven? Als je daarvoor andere keuzes moet maken dan de mensen om je heen, doe dat dan!

Er komt ook een aantal spreuken en gezegdes uit de bijbel. 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet' bijvoorbeeld, wordt ontleend aan de bijbel. Maar eigenlijk is hij dan omgedraaid, in de bijbel staat het net even wat positiever, namelijk wat gij wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander. Daarvoor is een actievere en positieve levenshouding tegen. Hoe wil je dat anderen met jou omgaan? Doe dat ook met die ander. Dat kost wellicht meer moeite maar maakt het leven vast waardevoller.

Iets anders wat uit de bijbel komt is het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Meestal wordt gezegd dat dit verhaal laat zien dat niet telt wat je bent, maar vooral wat je doet. Ongeacht wie je bent en wie je naaste is voor jou (ook al is het je vijand) dan nog moet je helpen. Wij identificeren ons vooral met die barmhartige Samaritaan door anderen te helpen.
Maar Jezus draait het om. Op de vraag wie je naaste is vraagt Jezus wie de naaste is van hem die gewond is. En dan worden de rollen omgedraaid en wordt je zelf in een slachtofferrol geplaatst die hulp nodig heeft. En kun je die hulp ook aannemen? En wie helpt je als je het moeilijk hebt? Vaak is hulp aannemen moeilijker dan hulp geven. Toch weer iets om over na te denken. En helemaal fijn om te weten dat als je in God gelooft, dat je dan ook erop mag vertrouwen dat Hij je naaste is en er altijd voor je zal zijn.

maandag 26 januari 2015

Ontrommelen en panty's

Gisteren trok ik mijn panty's aan en die zaten lekker! Tijden heb ik met tegenzin panty's gedragen, want of ze zaten helemaal niet lekker, of ze waren al binnen een halve dag stuk. En kinderen helpen daar helemaal niet mee. Laarsjes of jassen met klittenband is echt dodelijk voor mooie panty's. Maar ik heb ook weleens gehad waar ik bij het aantrekken al een ladder erin wist te krijgen. En dat niet door lange teennagels, maar gewoon door ze aan te 'trekken'. Waarvoor ze toch eigenlijk ook bedoeld zijn.

Maar sinds kort heb ik wel goede panty's en die koop ik? Bij de Lidl. Echt waar en die draag ik met veel plezier en ze gaan lang mee. En de prijs die ik ervoor betaald heb? 2 euro! In het opruimvak, dat dan weer wel, dus als ze gewoon in het schap liggen zijn ze vast een tikkie duurder. Maar de prijs wat mij betreft zeker waard. Alleen 'normale' slijtage bij de tenen ken ik, voor de rest blijven ze er mooi uitzien en zijn ze ook steviger dan mijn 'oude' van de Hema. Ik weet het wel, in het vervolg haal ik mijn panty's bij de Lidl (en wat op voorraad, want ze hebben ze niet standaard in het assortiment).

Eigenlijk zou ik de stukjes op maandag schrijven over huishouden. En dat is meteen het probleem vandaag: ik kom echt nergens aan toe. En wat nog erger is: zonder aanwijsbare reden. Echt een beetje lummelen, aanrommelen, bankhangen, de zorgverzekering gebeld en teleurgesteld dat ik geen compensatie kan krijgen, oh ja wel een wasje gedraaid, die overigens nog moet worden opgehangen. En blogjes lezen, heel veel blogjes lezen. Iedereen lijkt wel te ontrommelen en dat wil ik ook. Maar dan moet ik niet op mijn luie gat blijven zitten. Inderdaad, tot die conclusie ben ik wel vaker gekomen en wat doe ik dan? Blogjes schrijven. Ook heel leuk, maar nuttig? Nah. Voor het huishouden in elk geval niet.

En dus: ga ik zo eerst maar een wasje ophangen en daarna koken en vanavond maar de strijk proberen weg te werken. Dan heb ik tenminste nog wel iets nuttigs gedaan vandaag. De rest van de week maar beter huishouden, want dat is op sommige plekken echt nodig. Had ik maar minder spullen en minder troep, dat zou vast helpen.... En daar ben ik weer bij ontrommelen. Ik onderken al dat het nodig is, maar waar begin je toch? Zou ik ooit kunnen schrijven dat al die zooi die ons nu in de weg ligt er niet meer is? (En ja er ligt echt troep in de weg en dat wil ik eigenlijk niet!)

zaterdag 24 januari 2015

Sneeuwkoorts

Even weer een berichtje vanuit een ziekenboeg. Wat dat betreft gaan we helaas door waar we vorig jaar waren gebleven: elke twee weken wel iemand ziek. Alleen ik, als moeder lijk de dans telkens te ontspringen. Gelukkig voor mij, maar dan komt ook alle zorg op mij af. Nu heb ik het eventjes rustig. Oudste dochter ligt koortsig te slapen onder een dekentje op de bank, terwijl man met de jongste twee naar een verjaardag is aan de andere kant van het land. Vorig jaar hebben we die verjaardag overgeslagen in verband met... juist, ziekte!
Ze hebben wel even het weer afgewacht en twee flinke sneeuwpoppen gemaakt voor de deur. Inmiddels is eentje zijn pijp en een aantal knopen al verloren. Die sneeuwmannen zijn dit jaar geen lang leven gegund. Stiekem vind ik dat ook wel fijn, dan heb je hopelijk ook niet veel last van die smeltende sneeuw. Maar zo'n lachende sneeuwpop voor de deur oogt ook wel heerlijk winters. Wat dat betreft mag het van mij wel vaker sneeuwen: zo'n prachtig gezicht, daar wordt iedereen vrolijk van.

Dat we ziekte hebben thuis is ook wel te merken in het huishouden. Zodra ik even de kamer uit ben roepen ze al waar ik blijf en een wasje in de wasmachine doen duurt eigenlijk al te lang. Dan moet ik weer helpen bij de wc, dan willen ze weer drinken en dan weer iets anders. En het liefst allemaal iets anders, maar wel tegelijk. Je zou er haast moe van worden. Het huishouden moet op zo'n moment dan maar even wachten. Wat dat betreft is het normale ritme zo gek nog niet. Hopelijk pakken we dat volgende week snel weer op! Zolang dochter nog ligt te slapen kan ik rustig even mijn gang gaan. Ook wel fijn!


woensdag 21 januari 2015

Rokjesdag!

Onlangs was ik mijn kledingkast aan het opruimen. En ik kwam er achter dat ik toch best wel veel leuke kleren heb. Voor mijn gevoel koop ik niet veel kleren en dan nog alleen in de opruiming, maar ondertussen heb ik best een mooie kast vol. Wat mij wel heel erg verbaasde was dat ik zoveel leuke rokjes heb. In de zomer draag ik eigenlijk alleen maar rokjes, ook al heb ik wel een paar driekwart broeken in de kast liggen. Maar in de winter draag ik eigenlijk alleen maar op zondag een rokje en verder niet.
Ik kan zonder problemen tien rokjes aanwijzen die ik prima in de winter kan dragen met een mooie maillot of legging eronder. Niet alle rokjes zijn geschikt om daarmee flink het huis schoon te maken, maar er zijn er ook bij die dat prima kunnen overleven. Toch kies ik meestal door de week liever voor één van mijn broeken. Toen ik bezig was met mijn kleding besloot ik dat het toch anders kan. Ik ga vanaf nu vaker een rokje dragen. En hoewel ik mooie broeken heb waar ik mij ook goed in voel is dat met een rokje toch wat anders. Op de een of andere manier voelt dat toch vrouwelijker. Het geeft me zelfs wat meer energie en nu ben ik dus lekker bezig in huis. Dankzij een rokje, hoe bizar! Of was het dankzij minder suiker? Nog steeds heb ik meer energie voor mijn gevoel en het wordt steeds gemakkelijker om de suikerproducten te laten staan.
In elk geval kun je me vanaf nu vaker tegenkomen in een rokje! Ook al blijf ik maillots en leggings wel vreselijk vinden. En het wordt dan wat lastiger om slippers te dragen, wat ik dan wel weer mis. Niets zo fijn om op slippers te lopen, zelfs als het vriest!

Draag jij graag een rokje, of kies je toch liever voor een broek?

dinsdag 20 januari 2015

Dagbesteding

Sinds ik echt heel erg geminderd ben met suiker (af en toe zondig ik wel een heel klein beetje, oeps ;-)) voel ik me over het algemeen een stuk fitter. Verder heb ik mijn prioriteiten een beetje bijgeschaafd. Ik wil minder tijd 'verdoen'. Dit lukt nog lang niet altijd even goed, maar ik merk dat ik sinds ik vorige week ben begonnen om elke ochtend een bijbeltekst uit mijn hoofd te leren, dat het wel steeds beter gaat. Die eerste vijf minuten even zo'n tekst leren die de hele dag een beetje in je hoofd blijft rondspoken geeft meteen een goed gevoel over de dag. Ik heb al iets gedaan.
De rest van de dag probeer ik dat positieve gevoel een beetje vol te houden en dat lukt redelijk al zeg ik het zelf. En het klinkt heel stom, maar daardoor heb ik het gevoel dat ik meer tijd over heb.
Misschien komt het ook wel omdat ik een paar actiepunten die ik al best wel lang voor mij uit aan het schuiven was gewoon heb gedaan, waardoor dat niet meer de hele tijd in mijn hoofd blijft rondspoken.

Vanmorgen heb ik weer een gat geslagen in het boodschappenbudget. Ik heb nu nog een achtste deel over voor de rest van de maand. Ik hoop dat het gaat lukken en toch denk ik dat ik er wel overheen zal gaan. Maar ook dan zal februari waarschijnlijk de boel gaan compenseren, want dan hoef ik in elk geval geen koffie en thee en aardappels en uien en wortels en wc-papier en wasmiddel en vaatwastabletten en luiers en billendoekjes te kopen. Kijk, dat voelt wel weer goed. Ook kocht ik vanmorgen 1,5 kg spruitjes. Ik kon ze niet laten liggen, al denk ik dat ik ze alleen mag opeten. Ik maak gewoon een grote pan vol en dan vries ik ze in. Heerlijk!!! Ik kan er nu al van genieten en dat terwijl ik twee jaar terug nog nooit spruitjes had klaargemaakt omdat ik ze niet lekker vond.

Van de muizen heb ik niets meer vernomen. Vanavond gaan we maar even de muizenval controleren. Hopelijk was het gewoon een verdwaalde muis op doorreis geweest en is hij nooit van plan geweest om in ons huis een gezinnetje euh familie te stichten.
Verder zijn we ons aan het oriënteren op wasmachines. Binnenkort kunnen we een goede deal maken en omdat het onze verwachting is dat onze wasmachine het eind van het jaar niet gaat halen, willen we dat maar voor zijn. Hij lekt namelijk af en toe water en volle trommels weigert hij na een paar minuten te draaien. Als ik dan na twee uurtjes de was wil ophangen blijkt dat dat dus niet kan, omdat het nog niet klaar is. Verder doet hij het nog prima, maar je zult zien dat hij het opgeeft op een moment dat er geen leuke aanbieding is.
Zouden jullie ook in het voren al een nieuwe wasmachine kopen? Of zou je wachten tot het ding het echt begeeft?

maandag 19 januari 2015

Muizenissen

Zaterdag haalde ik een was van de lijn en dat ging goed, tot ik bij een truitje van onze zoon kwam, die was helemaal stuk. Ik baalde daar behoorlijk van, ik kon me niet voorstellen dat ik dat over het hoofd gezien zou hebben bij het ophangen. Van één mouw was niet veel meer over en in het rugpand zat een gat waar mijn hand met gemak doorheen kwam. Ik dacht meteen dat een dier dat gedaan zou hebben, maar toen ik om mij heen keek zag ik helemaal niets dat erop leek. En in al die vier jaar die we hier nu wonen hebben we nooit last gehad van ongedierte.
Beneden begon ik met strijken en elk kledingstuk toch maar iets nauwkeuriger te bekijken. Er lagen een paar wollen truien bij, die nog helemaal goed waren. Totdat ik bij een trui van man kwam waar ook een mouw aangevreten was. Ook rolden er uit die trui allemaal pinda's, of iets dat daar heel erg op lijkt (truien leg ik meestal over een rekje te drogen, vandaar dat ze er in konden zitten).

Brrr ik vermoed dat het toch muizen geweest zijn, even later hoorde ik geritsel boven ons washok. Maar ik vind het wel vreemd dat we helemaal geen muizenkeutels oid gevonden hebben. Man is meteen naar de winkel gegaan om wat maatregelen te nemen, ik moet er toch echt niet aan denken dat elke was die ik in het washok hang aangevreten wordt. Nu waren het maar twee kledingstukken, maar wel de lievelingstrui van zoon en die zit nou net in een fase dat hij eigenlijk niets meer aan wil omdat hij het niet mooi vindt. En daarbij ook nog een nieuwe trui van man, het was de eerste keer dat ik die gewassen had, zuur :-(

Ons washok is een afgesloten ruimte op zolder, waarvan de deur ook eigenlijk altijd dicht zit. Ik zal zo eens op zolder huishouden, eerst maar eens een was afhalen, langer dan dat het nat is wil ik het er nu niet meer hebben hangen en vervolgens eens checken of er ook andere sporen zijn op zolder. Babykleertjes, dekens, handdoeken, er ligt genoeg om een paradijs te zijn voor vervelende beesten.

Hebben jullie wel eens last van muizen gehad? En hoe heb je het opgelost?

vrijdag 16 januari 2015

Trouwe klant

We hebben een alles-in-een pakket voor telefonie, internet en tv van Telfort. En dat bevalt prima, maar onlangs las ik op de site dat ze voor trouwe klanten een leuke actie hadden. Ik bekeek het, maar ik vond het een beetje tegenvallen. Naast een maand gratis internet hoefde je dan een paar euro minder te betalen per maand. Omdat we al een paar jaar klant zijn besloot ik te bellen (teruggebeld te worden, dat scheelde een aantal cent per minuut) om te horen of ze via de telefoon een beter aanbod konden doen.

En jawel, de telefonist werd meteen heel enthousiast, want we zouden zo wel 7 euro per maand besparen. De prijs van het internet en bellen ging naar beneden en de prijs van tv iets omhoog, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd. Eigenlijk kreeg ik hetzelfde aanbod als op internet te vinden was, maar daar bleef de prijs voor bellen gelijk. En ik wilde per se ons huidige telefoonabonnement houden, dus heb ik expliciet gevraagd of de voorwaarden voor bellen echt gelijk zouden blijven en ja, er zou helemaal niets veranderen.

Een half uur later kreeg ik via mail het aanbod op papier. En helaas er was niets te zien van het aanbod om tegen dezelfde voorwaarden minder te betalen voor bellen. Dus ik liet me weer opbellen om te vragen hoe het zat. Ik kreeg iemand anders aan de telefoon en die snapte het meteen en gaf me nog twee maanden gratis internet erbij. Daar ging ik wel mee akkoord :-)

En wat schetst mijn verbazing? Een week nadat ik dit geregeld heb staat het bedrag van twee maanden internet al op onze rekening. Goed geregeld zeg ik! En het loont af en toe dus wel om ergens gewoon een (of twee) keer achteraan te bellen!

donderdag 15 januari 2015

Boodschappen

Een wekelijks terugkerende gebeurtenis is toch wel de weekboodschappen doen. Tussendoor worden soms nog wat kleine dingen gehaald, maar meestal haal ik op donderdag voor een week de boodschappen in huis. Op vrijdag heb ik alle kinderen bij huis, wat het dus even iets lastiger maakt om snel de winkel door te gaan, want op de een of andere manier vinden ze het altijd leuk om de winkel door te rennen of maken ze ruzie wie het karretje mag duwen. Om maar te zwijgen op hun commentaar bij de dingen die ik in het karretje leg. Op zaterdag wil ik de weekboodschappen ook niet meer doen, vaak is het dan heel erg druk in de winkels en het kost toch altijd best veel tijd, terwijl we ook regelmatig een keertje weggaan of spontaan weg willen.

Donderdag dus. En laat het nu vandaag toevallig donderdag zijn. Dus ik was vanmorgen al redelijk op tijd bij de winkel in de harde wind en de regen ben ik dan toch maar blij met onze auto. Maar toen ik bij de kassa stond en ik wilde betalen bleek dat ik mijn portemonnee niet bij mij had. Oeps, dat is al de derde keer in de paar jaar dat we hier wonen en ook nog eens bij dezelfde winkel. Een half uur later had ik mijn portemonnee van huis gehaald (hij lag gelukkig nog thuis en was niet gestolen) en stond ik weer bij de kassa om af te rekenen.

Vervolgens reed ik nog voor een paar kleine boodschapjes naar een andere winkel. Daar was het zo druk! Er was geen parkeerplekje over. Gelukkig kan ik op zo'n moment redelijk goed mijn geduld bewaren en wachtte ik in alle rust tot er iemand zou wegrijden. Dat moment kwam en wel met vier auto's tegelijk. Het is een klein parkeerplaatsje en ik heb zomaar het vermoeden dat ze allemaal snel weg wilden. Er werd amper gekeken, laat staan iemand voorrang gegeven. Ik werd op een haar na gesandwicht door twee bejaarde mannetjes die achteruit reden. Pfff dat ging net goed, die hadden me allebei niet gezien en ik kon geen kant op. Helemaal toen ik rechts van me ook achteruitrijlichten aan zag gaan kneep ik hem toch wel een beetje. Gelukkig is het goed gekomen.

Thuis wachtte me ook een uitdaging. Alles moest opgeruimd worden. Maar nu liep ik tegen een luxeprobleem aan: de voorraadkast puilt uit, letterlijk! De vriezer zit zo vol dat er helemaal niets meer bij kan. En over de koelkast zal ik het maar niet hebben, daar is alles zo opgestapeld dat ik geen idee meer heb wat er achterin de koelkast te vinden is. Geen goed voorraadbeheer dus! Ook kwam ik erachter dat we nu al 75% van ons boodschappenbudget hebben gebruikt, terwijl de maand net op de helft is.
En dus gaan we de komende tijd voorraad eten. In plaats van eten naar de houdbaarheid gaan we nu maar eerst eten naar volume. Uiteraard gaan we geen dingen weggooien, dus letten we wel een beetje op de houdbaarheid. En soms gaat het samen op. Zo staat er nog een grote schaal met een rest gekookte aardappels in de koelkast, die bak ik vanavond op met een zak spruitjes, dat levert meteen wat ruimte op.

De komende weken ga ik dus voor maximaal 25% van het maandbudget boodschappen halen. Een mooie uitdaging (helemaal omdat ik volgende week wasmiddel en vaatwasblokjes wil inslaan, wat bij mij in het boodschappenbudget zit), maar dat gaat zeker lukken met de voorraad die ik in huis heb. Het grote doel daarbij is dan toch wel weer een ontdooisessie van de vriezer en een grote schoonmaak van de koelkast in februari.

woensdag 14 januari 2015

Eerste week overleefd!

Vorige week startte ik met het mijden van geraffineerde suikers. En eigenlijk valt het mij best een beetje zwaar, omdat mijn huisgenoten niet meedoen.
Meteen de eerste dag heb ik al per ongeluk iets gegeten wat ik niet meer wilde. Ik had namelijk aardappels met wortels gekookt. En man maakte een opmerking dat ik zeker weer geen suiker over de wortels gedaan had. Dat heb ik in mijn hele leven maar één keer gedaan op verzoek van man (die dat van huis uit gewend was) maar ik vond het zelf niet lekker en ik vond het eigenlijk nog grotere onzin om het dan te doen. Toen man die opmerking maakte vertelde ik dat ik het nooit deed en helemaal nu niet, nu ik geen suiker meer wilde eten. Vervolgens pakte ik onbewust een pot appelmoes om daar een grote schep van te nemen. Pas achteraf bedacht ik me dat dat toch niet mijn bedoeling was :-).

Dat gewoonte toch een groot gevaar is heb ik gemerkt bij de koffie. Dan at ik normaal altijd een koek, maar wat eet je erbij als je geen suiker wilt? Zonder is ook een beetje saai en omdat ik gewend was iets erbij te nemen vind ik dat wel de moeilijkste momenten. Tussendoor ben ik wel veel meer fruit gaan eten, maar om een appel te nemen bij de koffie... nou nee, dat lijkt me weer een minder goed idee. Afgelopen zondag ben ik gezwicht en heb ik toch samen met man een lekkere koek bij de koffie genomen. Dat is dan weer een nadeel als je alleen zo'n uitdaging aan gaat, anderen gaan gewoon door met lekkernijen nuttigen.
Ik was ook bang dat ik moeite zou hebben met het toetje. We zijn daar dol op, maar dat viel me reuze mee, ik ben overgestapt op volle yoghurt en dat bevalt me erg goed, dat houden we er in!
Qua broodbeleg was het ook even wennen, ik eet veel brood en uit gewoonte heb ik al een paar keer met het pak vlokken in mijn handen gezeten. Maar ik heb mezelf er toch nog van kunnen weerhouden. Wat ik wel lastig vind is met kinderen, die laten nog wel eens wat staan omdat ze niet meer hoeven en meestal eet ik het dan maar op, zodat ik het niet weg hoef te gooien. Daar moest ik de afgelopen week toch wel een paar keer mezelf ertoe zetten om dat gewoon niet te doen.

Ik zei onlangs tegen man dat ik blij ben dat ik aan mijn experiment geen einddatum gekoppeld had. Voor nu staat de datum van 1 februari, een hele maand vind ik op dit moment toch wel even pittig, maar het kan best zijn dat het me steeds makkelijker afgaat en dat ik gewoon door gaat. Of het ook effect heeft op mijn leven kan ik nu nog niet zoveel over zeggen. Ik beeld me in dat ik momenteel wel wat meer energie heb, maar dat kan ook komen doordat het 's middags weer iets langer licht is. Over twee en een halve week ga ik het maar helemaal evalueren. Als ik echt meer energie heb, dan ga ik man ook maar proberen te overtuigen dat het voor hem ook goed zou zijn. Met ons tweeën samen moet het dan vast nog beter gaan.

Alleen moet ik dan wel een goed alternatief verzonnen hebben voor de koek bij de koffie. Iemand een goed idee?

dinsdag 13 januari 2015

Kennis

De laatste tijd ben ik veel meer bezig met mijn geloof en ik merk dat ik daardoor over veel dingen anders ga nadenken en dat ik veel meer blij ben met mijn geloof en met God. Mijn leven wordt erdoor verrijkt en ik ga steeds meer beseffen hoe groot God is. Onlangs kwam ik ergens op internet het idee tegen om bijbelteksten uit je hoofd te leren. Het idee is dan dat je dan de bijbel weer heel goed gaat lezen en steeds beter de bijbel leert kennen. Als je veel dingen uit je hoofd weet, dan heb je het ook sneller paraat.
Ik kwam een citaat tegen die denk ik wel van toepassing is hierop, namelijk kennis bezitten geeft twee voordelen, men oordeelt minder en men oordeelt beter. Zo gauw heb je je oordeel klaar staan, ook met betrekking tot het geloof en natuurlijk weet je het zelf altijd beter.
Ik ben inmiddels begonnen om bepaalde teksten te gaan leren en ik ben heel benieuwd wat het mij gaat brengen. Het kost slechts zo'n vijf minuten per dag en ik merk dat ik er daarna over de hele dag toch wel mee bezig ben. Natuurlijk gaat het niet lukken om de hele bijbel uit het hoofd te leren, maar hoe meer je leert, hoe meer je weet en hoe meer je ermee kunt. Ik ga het gewoon een tijdje proberen, lukt het niet, dan lukt het niet en er zijn ergere dingen om 5 minuten per dag aan te besteden.

Meer informatie kun je in dit artikel lezen. Doe je mee? Of toch maar niet?

maandag 12 januari 2015

Doe je werk met plezier

Ik werk niet buitenshuis. Ik ben thuisblijfmoeder en draag de zorg voor onze kinderen en het huishouden. Man helpt hierbij ook mee uiteraard, maar doordat ik dagelijks thuis ben, komt toch het meeste op mijn schouders terecht. Tel daarbij op dat ik dingen niet zo gemakkelijk uit handen kan geven en me er vreselijk aan kan storen als er dingen anders gaan dan ik in gedachten heb of hoe ik het altijd doe.

Ik moet wel zeggen dat ik het niet altijd met plezier doe. Met name met het huishouden heb ik een haat-liefde verhouding. Als iets moet gebeuren (in die zin dat er een glas stukvalt, dan moet het opgeruimd worden) dan vind ik het geen probleem om het ook meteen te doen. Dan doe ik het ook meteen om zo snel mogelijk ervan af te zijn. Maar klussen die niet per se (meteen) hoeven te gebeuren, die kan ik heel goed laten liggen. Uitstellen heet dat ook wel geloof ik.
Ik kom er steeds meer achter dat ik een interne motivator nodig heb. Ik moet het zelf nodig vinden om dingen te doen, maar hoe krijg ik dat?
Vaak doe ik het om anderen, bijvoorbeeld als ik bezoek verwacht. Meestal ook voor mijzelf als ik klaar ben met de zooi om mij heen. Dan gebeurt het wel en grondig ook. Maar ook dan moet het op de een of andere manier wel goed voelen voor mijzelf, anders komt het er ook niet van.

Gisteren kwam ik een mooie bijbeltekst tegen die me wel aan het denken heeft gezet: Doe je werk met plezier, alsof het voor de Here is en niet voor de mensen. Het is sowieso fijn om dingen te doen voor een ander als je weet dat de ander het waardeert. En helemaal als je weet dat het voor God is... Ik hoop dat dit net het steuntje in mijn rug geeft die ik nodig heb om weer lekker bezig te gaan in huis. Ik moet het gewoon niet meer voor mijzelf doen of voor anderen. Dan is de druk er meteen af hopelijk!
In plaats van 'werk' zou je natuurlijk ook vrijetijdsbesteding kunnen invullen. Ook daar ben ik flink over aan het nadenken, hoe vul ik mijn vrije tijd in en hoe zou dat beter kunnen?

Zo, dit is eruit, nu maar flink aan de slag!

vrijdag 9 januari 2015

Kinderdag


Buiten het huis was het vannacht en vanmorgen lawaaiig! De wind gierde om het huis. En oh wat was ik op dat moment blij dat de kinderen vandaag vrij zijn van school, zodat ik niet in alle vroegte naar buiten hoefde. Ik vind het wel een fijn geluid, zolang we lekker binnen ervan mogen genieten. Uitwaaien is ook trouwens ook heerlijk, maar als je verplicht op stap moet kan ik het toch minder waarderen.
Vandaag is het wel echt een kinderdag. Vanmorgen hadden we even een oppaskindje. En dan is het toch wel even opletten geblazen of alle kleine dingen van de vloer zijn. Onze jongste stopt al heel lang niets meer in de mond en dan is het toch wel heel erg omschakelen als er weer een kleintje kom spelen. Onze kinderen zijn dol op kleine kinderen, dus dat komt dan dubbel goed uit.
Vanmiddag komt er ook een vriendje spelen. Het is de eerste keer dat middelste een vriendje te spelen heeft, dus ik ben heel benieuwd hoe dit zal gaan. Het is maar voor een paar uurtjes en dat vind ik op vierjarige leeftijd ook wel voldoende, hopelijk kunnen ze naar buiten, dan gaat het altijd wel goed.
Nu zijn de kinderen lekker aan het knutselen. Heerlijk om te zien hoe geconcentreerd ze bezig zijn en hoe snel ze zich daarin ontwikkelen! Ik ben eigenlijk helemaal niet een knutseltype, dus van wie ze al die ideeën en handigheid hebben is mij een raadsel. Wel iets om extra van te genieten dus!

donderdag 8 januari 2015

Vreselijk

Vreselijk wat er gisteren gebeurde in Parijs. Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat er mensen zijn die zomaar in koelen bloede andere mensen kunnen neerschieten. Zij hebben vast voor hun gevoel een heel goede daad gedaan voor hun geloof, maar ik denk dat een goed gevoel zulke dingen absoluut niet rechtvaardigt. Sterker nog, ik denk dat het hun geloof eerder schade brengt dan dat het goed uitwerkt.
Overal worden protesten georganiseerd. En dat vind ik een beetje dubbel. Ik snap dat mensen bang worden als er zulke dingen gebeuren. Helemaal als het zo dichtbij komt. De volgende keer is het misschien in Nederland, in je eigen woonplaats. Dat maakt het zo beangstigend, dat je daartegen in protest wilt komen. Ik wil het ook niet, ik wil ook gewoon veilig ergens kunnen wonen en leven.
Aan de andere kant vind ik het ook wel weer een beetje overdreven. Met protesten breng je extremisten niet tot staan, bovendien kan het zijn dat extreemrechts weer gevoed wordt en of we daarmee beter af zijn vraag ik me af. En daarnaast, het is echt gruwelijk wat er gebeurd is, maar dat soort dingen gebeuren ergens anders ook. En vaker ook. Neem alleen al de situaties in het midden oosten, in Syrië en Oekraïne. We horen het op het journaal, we vinden het erg, maar na een half uur zijn we het weer vergeten en gaan we verder met ons leven. Natuurlijk kun je niet al het leed van de wereld aantrekken en dat hoeft ook helemaal niet. En het is ook wel logisch dat het je meer raakt als het dichterbij komt.
Maar is het echt meeleven met de slachtoffers? Medeleven met de nabestaanden, of is het vooral angst en het protest dat het toch alsjeblieft nooit mij en mijn familie en vrienden mag gebeuren? Dat je zelf vrij wilt zijn om de mening te hebben die je wilt en die kunnen uiten wanneer je wilt? Ik denk dan dat het toch veel fijner is om in rust en vrede met elkaar te kunnen samenleven, dan dat je per se alles moet kunnen zeggen wat je wilt? Ook in je spreken en schrijven kun je toch best rekening houden met je medemens en als bepaalde cartoons niet gewaardeerd worden door bepaalde groepen, dan hoef je die toch niet te gaan plaatsen? Ik denk dat dat de meest simpele oplossing zou zijn. Maar daar denkt vast niet iedereen zo over. En in de praktijk waarschijnlijk ook lastig om helemaal goed uit te voeren, want iedereen heeft weer een andere smaak en een andere mening en om overal rekening mee te gaan houden is onmogelijk.

Wat dat betreft is het wel eens jammer dat er zoveel onze huiskamer binnenkomt via de (social) media. Als je iets niet weet hoef je er ook geen mening over te hebben en focus je meer op de problemen in je eigen buurt, waar je misschien wel wat aan kunt gaan doen.
Ach ja, ik heb ook maar een mening ;-)

woensdag 7 januari 2015

Zonder suiker

Ik ben verslaafd aan suiker, tenminste ik vind bepaalde zoetigheden heerlijk! En al langer denk ik erover na om een tijdje suikervrij te gaan leven. Ik wil zien of het wat met mijn leven doet, of ik me ook meer energieker voel zoals anderen die dat een periode hebben gedaan. En ik ben heel benieuwd of ik het 'zomaar' kan laten staan.
Ik zeg wel suikervrij, maar ik zal het niet heel strikt doen. Alle producten waar overduidelijk suiker in zit ga ik vermijden. Maar producten waar verborgen suikers inzitten ga ik als het niet anders kan niet mijden. Ik kook vrijwel alles zonder zakjes en pakjes, dus met koken zal het niet zo'n probleem zijn om suikers te vermijden.
Qua drinken zal het ook niet moeilijk zijn. Ik drink alleen maar zonder suiker, namelijk zwarte koffie, thee en water. Maar wat het eten betreft.... Elke broodmaaltijd eet ik een boterham met chocoladevlokken en vaak ook chocopasta. Dat wordt afzien. De komende tijd wordt het dus vooral kaas, pindakaas, vleesbeleg (hierin neem ik de verstopte suikers dan maar op de koop toe) en salade oid.
Verder zijn we dol op toetjes, hoe lekkerder hoe beter, dus het betekent dat ik overga op gewone yoghurt. Ik heb dat tijden gedaan, maar tegenwoordig kies ik vaak voor een zoet alternatief.
De grootste uitdaging zit hem toch in de tussendoortjes. Ik ben namelijk dol op koeken. Een kopje koffie zonder lekkere koek? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Ik zal dus op zoek moeten gaan naar alternatieve tussendoortjes. Fruit of zo, het zou niet verkeerd zijn om daar wat meer van te nuttigen, dat is nooit in mijn voedingspatroon een gewoonte geworden, terwijl ik het voor mijn kinderen erg belangrijk vind en ik vind fruit ook best wel lekker. Alleen koffie met fruit is dan weer niet zo'n geweldige combinatie. Ik heb al bedacht dat een handvol noten of een rijstwafel met kaas ook prima als tussendoortje kan dienen.

Waarom begin ik nu? Ik wilde niet met de feestdagen in de verleiding komen, ook hebben we de komende tijd weinig verjaardagen en eigenlijk was het de bedoeling dat alle kerstlekkernijen wel op zouden zijn. Dat is niet helemaal gelukt, sterker nog, ik kocht gisteren nog bij de Lidl 3 pakken met lebkuchen. Die zijn zo lekker! En ze waren nog geen 50 cent per pak, dus ik kon ze niet laten liggen. De houdbaarheidsdatum ligt ergens in mei, dus ik kan ze prima wel een paar maanden laten liggen. Ik zie het maar als een extra uitdaging. Ook zag ik dat er de komende tijd meer koeken in de aanbieding zijn, oranjekoekstukken en stroopwafels, ik ben er dol op. Ik vrees dat ik dat allemaal niet aan mijn neus voorbij kan laten gaan.
Dus als ik zou starten met de uitdaging zodra alle lekkere dingen in huis op zijn, dan zou het nog best lang kunnen duren. Of het gevaar is dat ik zoveel ga snoepen dat alles snel op is zodat ik snel kan gaan beginnen. Geen goed idee. En dus begin ik vanmiddag. Na een boterham met vlokken en een lebkuche bij de koffie :-)
Ik ben heel benieuwd hoe het me gaat bevallen en nog meer of het gaat lukken. In elk geval ga ik het volhouden tot 1 februari, daarna kijk ik hoe het bevallen is en of ik ermee doorga of niet. Wellicht kan ik mijn man ook overhalen, samen zo'n uitdaging aangaan zal vast gemakkelijker zijn. Maar voor nu begin ik in mijn eentje (samen met anderen die ook een tijd zonder suiker willen leven).

dinsdag 6 januari 2015

Woorden of daden?

Ik wilde het namelijk hebben over mensen die een bepaald geloof aanhangen. Een religie wordt vaak uitgedragen door de volgers en op basis daarvan staat de buitenwereld al klaar met haar oordeel. Met name negatieve handelingen worden uitvergroot en op basis daarvan wordt dan de religie veroordeeld. Neem bijvoorbeeld de moslimextremisten, die zichzelf of onschuldige kinderen een zelfmoordaanslag laten plegen op grond van hun geloof. De buitenwacht veroordeelt dan meteen hun 'geloof' heel streng, terwijl veel van hen zich nog nooit verdiept heeft in hun geloof of überhaupt de koran heeft gelezen.
Hetzelfde geldt voor christenen. Ook onder christenen zijn veel extremisten, maar ook als je geen extremist bent, dan maak je als christen regelmatig fouten. En mensen staan dan al vaak meteen klaar met hun oordeel. Het ergste is dat je vaak zelf niet eens veroordeeld wordt, maar meer het geloof, het christendom, dat een negatieve sticker opgeplakt krijgt. Hoeveel mensen hebben al hun oordeel klaar over God, over het christendom, zonder dat ze de bijbel hebben gelezen? Alleen op grond van wat ze van christenen hebben gezien.
Ja, christenen maken ook weleens fouten, ze liegen ook wel eens en ze maken ook wel eens ruzie. Ik praat dat absoluut niet goed, maar we zouden ons er wel eens bewuster van mogen worden dat ons doen en laten mensen kan beïnvloeden hoe ze over God denken. Positief kan dat natuurlijk ook, dat je zoveel liefde en vrede en rust uitstraalt dat anderen nieuwsgierig worden naar het geloof dat zulke mensen drijft. Laatst hoorde ik een mooie uitspraak: als christen ben je misschien de enige bijbel die anderen zullen lezen. Wat voor bijbel laat je dan zien? Als een christen die leeft met de blijheid van het geloof? Of een ruziezoeker die wel naar de kerk gaat?

Goed om over na te denken en mezelf een spiegel voor te houden. Al een tijdje langer speelt dit door mijn hoofd. Hoe ben ik als christen? Kunnen andere mensen de echte God zien door mijn levensstijl? Ik hoop het, maar het is soms erg lastig om de goede dingen te doen.